Het eerste trimester van mijn zwangerschap

Wat vliegt de tijd voorbij! Ondanks dat we in deze tijd weinig kanten op kunnen, gaat de tijd ongelofelijk snel. Soms wel fijn en soms ook wel even slikken. Op dit moment ben ik alweer 24 weken en wordt het echt hoog tijd dat ik jullie wat vertel over de eerste periode van mijn zwangerschap (niet echt heel positief..). Hoe kwamen we erachter dat we weer zwanger waren en hoe heb ik de eerste maanden ervaren?

Onze (tweede) kinderwens.

Van de zomer bespraken we hoe leuk het zou zijn als Lars een broertje, of een zusje zou krijgen. Tot die tijd hadden we allebei zo’n gevoel dat het gewoon nog even goed was. Ik genoot enorm van Lars en ik was blij dat mijn gezondheid ook wel stabiel was. Zat goed in mijn vel, eindelijk! Ik wist ook dat zwanger zijn mij waarschijnlijk weer niet heel gemakkelijk af zou gaan, omdat mijn energieniveau erg laag ligt en ik toch wel vaak ziek ben. Lastig, maar geen reden om niet voor een tweede te gaan. We zouden het allemaal wel zien en het zou vast goed komen!

Eind januari hield ik een positieve test vast. Wat was ik blij, gelukkig, maar ook wel een beetje gespannen. Hoe zou deze zwangerschap gaan? Zou alles goed gaan? Dit gevoel kwam vooral voort uit mijn vorige zwangerschap. Ik heb toen behoorlijk veel stress gehad wat betreft de ontwikkeling van Lars. Hem uiteindelijk niet voelen, of zien bewegen jaagt je behoorlijk wat schrik aan. Zou mijn lichaam het wel weer kunnen?

De test deed ik in de ochtend, omdat ik de test in een vrij vroeg stadium deed. Dan heb je de meeste kans dat hij positief is. Al snel verscheen de uitslag: zwanger! Wauw, we gingen gewoon alles weer meemaken! Ik liep naar Erik Jan om het nieuws te delen. Slaapdronken nog een beetje, maar heel gelukkig. Al beseften we het natuurlijk nog niet helemaal. Ik had nu al zo’n zin in babyspulletjes kopen, spulletjes van Lars uitzoeken, een nieuw kamertje inrichten, spieken tijdens de echo’s en noem maar op. Ik kon niet wachten!

Zwanger!

Voor ik de test zou gaan doen, had ik trouwens al zo’n gevoel dat ik zwanger zou kunnen zijn. Ik was echt niet normaal moe, had wat last van mijn borsten en begon al niet heel veel zin meer te krijgen in eten.. Zo bijzonder hoe je dat kan aanvoelen!

De eerste paar weekjes gingen eigenlijk vrijwel zonder klachten.. naja de eerste twee weken, haha. Daarna had ik wat bloedverlies, buikpijn en had ik twee keer een extra controle bij de verloskundige. Er werden toen gelukkig nog echo’s gemaakt. Het kindje deed het gewoon goed en ik had de eerste echo al een regelmatig kloppend hartje! Wat een opluchting om dit te zien. Daar konden we dan weer even op teren.

Bekendmaken

Intussen hadden we het nieuws ook al met beide ouders gedeeld, die hun geluk niet op konden! Broers en zussen lieten we het dit keer iets later horen, want ik wilde eerst zeker weten dat het goed zat. Ook door het bloedverlies enz. Het voelde nog wat onzeker. Zo fijn om het in ieder geval met iemand te kunnen delen!

Dat vertellen was trouwens wel heel leuk! Beide ouders hadden het niet meteen door, haha. Extra grote verrassing dus. We hadden Lars een shirt met big brother aangetrokken, maar Lars trok zelf alle aandacht van zijn opa’s en oma’s, haha. Heb je met zo’n actief ventje natuurlijk. Die steelt gewoon zelf al de show. Wat hebben wij gelachen!

Mijn broertje en schoonzusje moesten we het via whatsapp vertellen, aan de hand van de foto’s van de shoot. Hilarisch, want ook mijn broertje had het niet meteen door. Die beoordeelde de foto gewoon even leuk (terwijl het niet mijn eigen foto was, maar dat terzijde), zonder te zien wat er daadwerkelijk op de foto te zien was. Momentjes om nooit meer te vergeten! Zo leuk!! Haha. Ondanks dat ze het niet meteen door hadden, was het wel super feestelijk. Dat vertellen blijft zo bijzonder.

Een buikje!

Met zes weken droeg ik al zwangerschapskleding, want mijn buik groeide nu al. Het begon zoveel sneller en dit vond ik zo leuk! Dat buikje is een van de dingen die ik echt helemaal geweldig vind aan het zwanger zijn. Zoiets bijzonders! Helaas bleef die buikpijn wel hangen en was het ook een pijn die ik niet kon plaatsen. Ik heb wel zes keer mijn urine laten checken op blaasontsteking, een afspraak bij de huisarts gehad, extra controles zijn de verloskundigen.. Het stelt je wel gerust, maar het brengt ook iets van onzekerheid mee.. Wat kan het zijn? Gelukkig leek alles in orde en kon ik ondanks de pijn op steeds meer momenten wat meer genieten. Al vind ik dat wel moeilijk, omdat buikpijn toch een stempel drukt op je zwangerschap.

Het kamertje kiezen!

Voor de Corona echt uitbrak besloten we alvast het kamertje te gaan uitzoeken. In Brabant was er al wel een uitbraak, maar de rest van het land was rustig. Ik wilde heel graag naar een kids concept store in Brabant, maar helaas. Leek me dus geen goed plan. We besloten naar Babypark Amersfoort te gaan, wat één van mijn lievelings babywinkels is! Konden we tussendoor ook bij Prenatal kijken. Hier hadden ze alleen niet iets naar ons zin en we hadden onze keuze sowieso snel gemaakt. Het babykamertje ‘Accent’ van Kidsmill werd het. Wit, neutraal en met hout. Ik had namelijk al hele ideeën over hoe het kamertje eruit zou moeten gaan zien en wilde heel graag een houten/natuurlijke uitstraling. Het kamertje, of in ieder geval mijn ideetjes erover zal ik nog met jullie delen!

We konden dus gelukkig nog een beetje babyshoppen, maar wel heel anders dan ik had gehoopt. Ik ben een stresskip, dus het kamertje en de belangrijkste dingen moesten nu gekocht worden! Dus zo hadden we, weer, met 11 weken het kamertje gekozen en waren we begonnen met babyshoppen. Nog zo’n hoogtepunt in je zwangerschap, haha.

Eten tijdens de ‘Corona tijd’..

Dan gaan we over op eten. Veel zwangere vrouwen krijgen een bepaalde craving, maar bij mij kan je gerust zeggen dat ik juist een afkeer voor zowat alles ontwikkelde. Gezond eten? Ik at alleen maar wat ik wilde eten en waar ik niet misselijk, of naar van werd. Het spugen viel deze keer heel erg mee, gelukkig! Dat vond ik zo afgrijselijk bij Lars. Toen had ik echt heel veel last van misselijkheid (en deelde mijn tips. Zie linkje.) In de ochtend moest ik nog wel blijven liggen, crackertjes eten voor ik op stond en dan leefde ik een heel klein beetje. Ik vond en vind dit nog best heel pittig, omdat je ondanks dat je naar bent, toch op moet om te zorgen voor de peuter in huis. Ik heb zelf heel veel moeite om door te gaan, zonder energie en een oké gevoel..

De dag kwakkelde ik, met een middagdutje, door en dan was het tijd om te koken. Vreselijk! Ik had al moeite met aan eten denken, laat staan dat je boven de dampende pannen moet hangen. Gelukkig leerde mijn man (ineens) koken en maakt hij nu de niet erg moeilijke gerechten klaar.

Door Corona veranderde er ook ineens heel veel en werd ik dus bang dat we geen eten meer zouden hebben. We besloten Hello Fresh te proberen, maar ook dat hielp niet tegen de afkeer die ik voelde voor eten. Het maakte het alleen maar erger, vooral als ieder recept zowat met bouillon is.. Gelukkig kregen we, voor nu, iedere week eten bezorgd en hoefde ik me niet druk te maken over alle hamsteraars, haha. Dramatisch om dit precies nu te moeten meemaken!

Het rot gevoel dat ik heb..

Deze tijd brengt gelukkig wel mee dat Erik Jan thuis aan het werk is en op bepaalde momenten dingen kan overnemen van me. Ik voelde me vaak ‘kansloos’ of iets.. Buiten het zorgen voor Lars, lukte me dus vrij weinig. Het huishouden staat een beetje stil en dat vind ik erg vervelend. Gelukkig komt mijn moeder af en toe helpen. Ik weet dat ik moet kijken naar wat wel lukt, maar dat is naast de zorg voor Lars niet veel. Geeft geen fijn gevoel.. Ik wil liever ook lekker actief het huishouden kunnen doen, koken, boodschappen en noem maar op. Het gaat alleen niet en dat is frustrerend, omdat het dan ook gewoon echt niet gebeurt.

Toch is de gezondheid van mijzelf en de baby het belangrijkste en dus blijf ik alle rust nemen die ik nodig heb. Ik zal vast niet de enige zijn toch?!

En wat ook wel het lastige is bij een tweede, of volgende zwangerschap? Dat kwaaltjes waar je de eerste keer last van had, nu veel sneller terug kunnen komen.. Zo was mijn bloeddruk meteen weer laag en liep ik al snel als een pinguïn rond.. Leuk die bekken! Het is allemaal ergens goed voor, maar dat mag ook wel iets later zijn dan dit.. Haha.

Dag eerste trimester!!!

En nu hoop ik, iedere dag weer, dat het snel wat beter mag gaan. Ondertussen kan ik wel zeggen dat ik me nu iets beter voel, alleen kan ik nog steeds vrij weinig. 😉 Ik moet gewoon niet vergeten dat zwanger zijn niet niks is en dat het veel vraagt van jou en je lichaam.

Het eerste trimester ligt nu gelukkig achter me en daar ben ik doorheen gekwakkeld. De 13 weken echo, die dit trimester afsloot, was gelukkig helemaal goed. Geen ernstige afwijkingen te zien, alles zag eruit zoals het zou moeten met dit termijn. Dat was een enorme opluchting! Ik moest het wel alleen doen, maar gelukkig wist ik een beetje wat me te wachten stond! De positieve NIPT test haalde de extra onzekerheid er natuurlijk ook wel een beetje vanaf. Stukje bij beetje kon/kan ik meer genieten van het zwanger zijn!

Hoe hebben jullie je (tweede) zwangerschap ervaren? Wat vonden jullie juist helemaal geweldig en wat was zwaar? 

Hebben jullie de blog over de bekendmaking al gelezen? Met foto’s van de te gekke fotoshoot!
Liefs,

Volg je me al op Bloglovin’, Facebook en Instagram?