Help! Mensen die ongevraagd mijn kind aanraken..
On
Waar ik eerder al opbiechtte dat ik mijn zoontje weleens zijn zin geef, biecht ik vandaag iets anders op.. Iedere ouder zal het namelijk wel herkennen: van die mensen die je op straat tegenkomt en die je kindje zo schattig vinden dat ze hem heel even moeten aanraken. Even zijn handje moeten aanraken, of even over zijn bolletje moeten aaien. Echt zo irritant vind ik dat (meestal)! Sorry, klinkt misschien onaardig, maar ik vind dat gewoon niet echt nodig.
Mijn meest bizarre situatie!
Wij stonden pas op ons vliegtuig naar Bonaire te wachten toen een mevrouw, naar wie Lars overigens niet eens naar keek, het nodig vond om Lars zijn handje vast te pakken. Mijn natuurlijke reactie: blijf van mijn kind.. Gelukkig kan ik me heel goed beheersen en heb ik vriendelijk naar de mevrouw gelachen, gezegd dat hij wel erg moe was en heb toen mijn buggy iets vooruit gereden. Ze had niet door dat het voor haar was gelukkig, want ze bedoelde het goed. Alleen het is zo vervelend!
De meest bizarre situatie maakte ik overigens afgelopen zomer in Canada mee. Wij zaten gezellig te eten bij een Italiaan in Jasper. Super leuk tentje, fijne sfeer en allemaal mensen die lief naar Lars lachten. Zo ook de meneer aan het tafeltje voor ons. Deze meneer, Amerikaans, was al enkele malen langs gelopen en Lars had vrolijk staan wijzen. Met bijna negen maanden was hij al zo nieuwsgierig en vrolijk en dit deed hij dus vrijwel de hele tijd. Een echte charmeur ook, maar dat terzijde.
Toen de meneer voor de vierde keer langskwam kon hij het niet laten tegen Lars te praten. Ah joh helemaal prima, wij zijn open genoeg om een praatje aan te gaan. Het was een vriendelijke man en Lars moest om hem lachen, dus dan is het goed. Deze meneer was alleen zo gecharmeerd van Lars dat hij zijn armen uitstrekte en hem heel graag wilde vasthouden. Hij pakte hem zowat uit mijn armen. De man kon geen kant op, dus oke.. Wat moeten we daar nu mee. Toen had hij Lars dus vast. Bizar, want wie doet dat nou? Alleen had deze meneer een snor en dat kende Lars niet goed.. Huilen, haha. Die snor was best wel eng namelijk. De meneer keek wat verslagen en gaf hem terug aan mij. Toen hield het huilen snel op en kon er weer een lachje vanaf. Maar echt, ik vond dit zo’n gekke situatie!
Ongemakkelijk
Met een baby/dreumes beland je soms in best ongemakkelijk situaties moet ik zeggen, want wat moet je er mee als iemand hem wilt aanraken, of vasthouden? En alle aandacht die het mannetje krijgt kan soms best ongemakkelijk zijn, al is het ook wel weer super leuk! Je hebt tenminste wel heel veel aanspraak als je kinderen hebt en dat is een groot pluspunt.
Een jaar geleden liep ik bijvoorbeeld langs het speeltuintje bij ons in de wijk en daar stond een mama met twee dochters te schommelen. De ene op de schommel en de andere in de draagzak. Toen ik langs hen heen liep raakten we in gesprek en nu heb ik er een hele leuke vriendin bij! Dus het heeft ook heel veel voordelen. 🙂
Hebben jullie ook zoiets geks/leuks meegemaakt? Vertel, vertel! 🙂
Liefs,
Volg je me al op Bloglovin’, Facebook en Instagram
Kiri
Oh jeetje, wat heftig en herkenbaar. Ik kan er zelf ook echt niet tegen en zeg er dus wel altijd wat van. Vooral na de bevalling (hormonen!) kon ik soms best fel uit de hoek komen, terwijl ik normaal juist heel rustig ben.. Iets met oerinstinct? Mijn vriend maakte wel eens de grap dat je het dan eigenlijk bij die mensen terug moet doen, dus even een aai over zijn of haar eigen gezicht. :’) Daar heb ik zelf dan weer niet de ballen voor, maar het lijkt me wel een hele unieke manier om een punt te bewijzen. 😉
Ilse Visscher
Hee Kiri, heel goed dat jij er wat van zegt! Groot gelijk. Ja dat oerinstinct, prachtig he ;P Haha. Ik moet trouwens zo lachen om de opmerking van je vriend, want eigenlijk heeft hij zo gelijk. Zouden we gewoon eens moeten doen. Alleen.. even de moed bij elkaar rapen dan maar.. (Is me nog niet gelukt.) Ik zou zo benieuwd zijn naar hun reactie.. :’)