En dan blijk je ineens zwangerschapssuiker te hebben..

Een zwangerschap kan zo onbezorgd lijken.. Je hebt last van de gebruikelijke kwaaltjes, maar verder voel je je wel oké. Maar dan.. dan ineens blijk je gewoon diabetes Gravidarum te hebben, oftewel zwangerschapssuiker. Dan kom je in een achtbaan terecht. Mama Anieck deelt vandaag heel dapper (deel 1 van) haar verhaal met ons. Lees je mee?

Mama Anieck (mama van twee prachtige dochters) vertelt: In de artikelen staat dat maar 5% van de vrouwen last krijgt van zwangerschapssuiker. Het komt vaker voor bij vrouwen met overgewicht en kan een heel stressvolle bezigheid worden. Ook ik heb bepaalde tijden deze stress echt ervaren, maar ik vond het over het algemeen goed te doen.

Als een cadeautje

Mijn zwangerschap kwam als een cadeautje na bijna 2 jaar proberen en begon als een normale zwangerschap lekker misselijk en moe maar verder oké. Tijdens de intake bij de verloskundige kreeg ik te horen dat ik vanwege mijn gewicht een orale glucose tolerantie test (OGTT) moest laten uitvoeren dit simpel omdat ik een verhoogd risico heb op zwangerschapssuiker. Nou prima als jullie dat willen kom ik wel opdraven.

Dus in mijn 24^e zwangerschapsweek meldde ik me netjes bij de balie van het lab in het ziekenhuis. Eerst even nuchtere suikers prikken voordat het echte onderzoek start.

Wanneer je bloed hebt geprikt gaan ze meteen je suiker meten. Na zo’n vijftien minuten hebben ze de uitslag en bij mij was het suikergehalte 4,2 en dat is hartstikke netjes. Nou dat is een fijn begin. Helaas voor mij begon toen de ellende.

Zwangerschapssuiker? Het sloeg in als een bom..

Om je suiker goed te kunnen meten moet je namelijk een glucosedrankje drinken wat binnen een bepaalde tijd op moet zijn. Je mag het niet wegspoelen met water want dat beïnvloed je suikers weer. Het gaat hier om 75 gram glucose in drankvorm wat je eigenlijk binnen 2 minuten moet opdrinken. Het is ontzettend zoet en je kunt het vergelijken met een half glas dikke doorzichtige niet verdunde limonade.

             

Ik werd meteen misselijk van het drankje en kreeg een doffe hoofdpijn zo precies tussen je ogen. Hierna wordt je geduld zwaar op de proef gesteld (of ik ben gewoon heel ongeduldig dat kan ook). Maar na dat drankje kun je ruim twee uur wachten in het ziekenhuis vlak bij het lab voor het geval je niet lekker wordt. Je bent nuchter en mag dus ook tijdens het wachten niets eten of drinken want alles kan je suikers beïnvloeden. Na ongeveer twee uur moet je dan nogmaals je bloedsuikerspiegel kunt laten prikken. Een kwartiertje later krijg je de uitslag, is de spiegel lager dan 7 dan mag je vrolijk weer naar huis en genieten van je verdere zwangerschap.

Nou geloof me die 2 uur waren hel! Ik was zo beroerd, misselijk, draaierig, zweetaanvallen die koppijn die maar aan bleef houden en na het bloedprikken kreeg ik niet na een kwartiertje de uitslag maar pas na een half uur en bleek mijn suikerspiegel 8,4 te zijn.

Nou die sloeg even in als een bom! Ik had hem totaal niet aan zien komen ik voelde me prima en had nergens last van, blijk je gewoon zwangerschapssuiker te hebben. Daar zit je dan in de wachtkamer en alle andere vrolijke dikke buiken (want je zit dan gewoon met zo’n 10 á 12 andere zwangere vrouwen) mochten lekker naar huis en ik niet.

Net een achtbaan!

Daarbij was ik nog steeds hartstikke beroerd omdat mijn suikerspiegel dus nog veel te hoog was. Bedenk je eens, je bent nuchter en vergaat van de honger maar alles wat je eet zorgt ervoor dat die suikerspiegel nog hoger wordt dus dat helpt ook voor geen meter om je beter te voelen. Het enige wat dus helpt is water drinken laat je daar nou net geen zin in hebben wanneer je het gevoel hebt dat alles er ieder moment uit kan komen.

Dan kom je in een soort achtbaan terecht. Je moet meteen door naar de diabetesverpleegkundige, de internist, diëtist en ik kreeg vanwege schildklierproblemen in combinatie met suiker meteen een gesprek met de gynaecoloog. Je krijgt allemaal formulieren en uitleg van meerdere mensen en ondertussen ben je nog steeds hartstikke beroerd van die suikertest.

De gevaren van zwangerschapsdiabetes

Gelukkig zijn de diabetesverpleegkundigen super lief en meelevend. Ze hebben geduld met je en snappen dat het best wel een beetje overweldigend is. Nou dan kom je bij zo’n verpleegkundige waar je een bloedprik setje van krijgt plus een uitleg van een uur waarin ze je uitlegt wat er allemaal gevaarlijk kan zijn aan zwangerschapsdiabetes. Nou na die uitleg wil je wel suikervrij eten! Doe je dit niet loop je risico op een te groot kind wat dus niet door het geboortekanaal past. Je kindje kan zelf op latere leeftijd diabetes ontwikkelen. En dan zijn er nog allemaal nare dingen die met je eigen lijf kunnen gebeuren. Emotioneel een behoorlijk heftige dag dus. Gelukkig heb ik lieve ouders waar ik na de test meteen naartoe kon om mijn hart te luchten.

Ik mocht starten met een dieet en proberen hiermee mijn suikers in toom te houden. Gelukkig ging het diëten bij mij de eerste weken prima. Mijn suikers leken te stabiliseren en het ging allemaal eigenlijk vanzelf. Drie keer per dag suikers prikken en verder geen enge dingen.

Een positieve groei-echo en dan..

Rond de 30 weken kreeg ik een groei-echo om te kijken hoe je kindje groeit en mijn kleine uk deed het prima. Ze liep zelfs iets achter qua groei dus een mooi klein kindje wat niet op de hogere suikers leek te reageren. Fijn, schouderklopje voor mij.

Alles liep op rolletjes maar in de week na de groei-echo gingen mijn suikers toch ineens achteruit. Ze bleven stijgen en ik kreeg ze niet meer naar beneden. Ik was constant misselijk, had veel hoofdpijn en durfde eigenlijk niets meer te eten uit angst voor die hoge suikers. Ieder prikmoment werd een stressmoment en van stress stijgen je suikers nog meer. Daarom heb ik met 31 weken samen met de diabetesverpleegkundige besloten dat ik insuline zou gaan spuiten.

Leren spuiten

Dus hoppa naar het ziekenhuis om te leren spuiten. Het is niet moeilijk maar je moet even over een drempel heen. Heb je jezelf wel eens bewust in je vinger proberen te prikken met een naald? Moet je nagaan dat je die naald in je buik moet drukken want ja die spuit zet je dus in die mooie dikke buik van je. Nee de naald kan de baby absoluut niet raken, maar het is toch even een drempeltje waar je overheen moet.

Maar na een aantal keren proberen gaat dat spuiten eigenlijk heel prima en ben je er overheen. Nadeel van insuline spuiten is dat je nu niet alleen met te hoge suikers maar ook met te lage suikers rekening moet houden. Door de insuline kun je hypos krijgen en die zijn ook niet heel prettig om mee te maken. Ook mag je niet meer bij een verloskundige onder controle blijven en je dus naar de gynaecoloog waar je helaas toch echt vaak een nummertje bent.

Insuline brengt ook een afspraak bij de oogarts met zich mee. De insuline kan namelijk zorgen voor bloedinkjes in je vaatvlies en dat wil je ook liever niet. En zo wordt het onderhand een parttime baan al die ziekenhuisbezoeken. Soms had ik wel 4 afspraken per week. Ik probeerde altijd alles op dezelfde dag te plannen vaak strak achter elkaar dan was ik vaak maar een ochtend kwijt aan alle witte jassen. Leuke bijkomstigheid bij ieder bezoek aan de gynaecoloog krijg je een echo dus je ziet je kleintje wel super vaak.

Het went allemaal

Toen ik eenmaal insuline spoot werd alles een stukje makkelijker. Je went aan de routine van prikken en spuiten en wanneer je suikers goed zijn voel je je echt beter. Je durft weer wat meer te genieten en leert op welke voedingsmiddelen je reageert en op welke niet/weinig.

Met 36 weken kreeg ik nog een groei-echo en daar hadden ze het idee dat mijn kleine kruimel toch wat aan de grote kant zou zijn. Mocht mijn bevalling voor de 38 weken niet vanzelf op gang komen zou ik ingeleid worden. Hoe dat verder is gegaan lees je een volgende keer.

Respect!

Wat heftig om dit mee te moeten maken Anieck.. Je hebt er alles voor over, maar makkelijk is het niet. De stress, alle afspraken, het prikken.. Respect! Ik vind het knap dat je dit deelt met ons en ik ben benieuwd naar het vervolg van je verhaal. In ieder geval dank je wel voor het delen van jouw verhaal. x

Hebben jullie last gehad van zwangerschapssuiker en hoe gingen jullie hiermee om?

Liefs,

Volg je me al op Bloglovin’, Facebook en Instagram?