Blog #50: We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar!

Kunnen wij heel even,

heel even gewoon lief.

Gewoon lief zijn voor een ander?

Gewoon heel eventjes lief.

We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar!

Hi lieve allemaal,

Kennen jullie het liedje van Elly en Rikkert? ‘We hebben allemaal wat.’ Dat liedje is namelijk zo waar en zo van toepassing op wat ik ga schrijven. Iedereen heeft zijn eigen leven, zijn eigen verhaal, zijn leuke en mindere leuke kanten. IEDEREEN! Tja, ook ik denk weleens dat het meevalt, maar nee hoor mensen. Ik ben ook raar, haha.

Wij zijn net als..

Niet alles van een persoon is zichtbaar. We zijn eigenlijk wel te vergelijken met een ijsberg. Het grootste deel ligt onder water en is dus niet zichtbaar. Dat is bij ons ook zo. De buitenkant, wat zichtbaar is, is maar zo’n klein stukje van wie je bent. Soms maakt dat het behoorlijk lastig, want oordelen naar elkaar toe liggen altijd op de loer. We zien namelijk vaak alleen dat topje. Heel verraderlijk en oh wat kun je, je daarin vergissen!

In mijn juffen-tijd

Voor ik Lars kreeg, werkte ik als juf. Iedere klas die ik kreeg probeerde ik duidelijk te maken hoe belangrijk het is om ‘gewoon lief’ te zijn voor elkaar. Hoe belangrijk het is om met elkaar te praten en elkaar te respecteren. Moet je het dan altijd met elkaar eens zijn? Nee joh! Ik ben het ook vaak zat niet eens met mensen. Wat doen we in zo’n situatie? Elkaar de volle lading geven? Er keihard tegen ingaan? Elkaar uitschelden, beledigen? Dat is wel wat er vaak gebeurd.. Nu zijn dit kinderen die alles nog moeten leren, maar het gebeurt ook zeker bij volwassenen. Lees op internet een artikel, blog, of stuk en er staat bijna altijd wel zo’n reactie tussen. Jammer is dat wel.

Het is zo mooi hoe je kinderen kan leren hoe je met elkaar om moet gaan. Ik noemde vaak als voorbeeld het contact dat je als juf met de directeur (of een mededocent) hebt. Zie je mij dit zeggen tegen meester/juf blabla? Wat zou die dan van mij denken? Oeioei, zou ik dan nog wel juf mogen zijn? Vaak moesten de kinderen dan lachen, want nee dat kon echt niet! Gekke juf! Dan koppelde ik terug naar de situatie die zich had voorgedaan en snapten ze iets beter dat de reactie niet echt goed was geweest. En dan hopen dat ze dit meenemen en de volgende keer beter zouden nadenken over hoe ze het kunnen aanpakken. Anders gewoon het riedeltje weer opnieuw. Volhouden in elk geval!

Het moet er even uit!

Waarom dit stuk? Waar gaat het heen? Nou.. Het moet gewoon even van mijn hart en ik moet het gewoon delen. Delen omdat ik het zo onwijs belangrijk vind dat we met respect en met liefde met elkaar omgaan. En nee, je hoeft het nogmaals niet eens zijn met keuzes die mensen maken, maar behandel elkaar hoe dan ook met respect. Je hoeft je daarnaast niet overal in te mengen, of je mening te geven. Het kan namelijk ook kwetsen!

De thuisblijfmoeder, de werkende moeder en wat dan ook voor moeder.

Van het weekend las ik bijvoorbeeld een blog van iemand die ‘een ode’ schreef aan de werkende moeder. Deze vrouw uitte zo ook haar irritatie over de thuisblijfmoeder, waarmee ze heel wat mensen kwetste. Je hebt maar één woord nodig om iemand te kunnen kwetsen.

Haar keuze om werkende moeder te zijn is doordacht, maar met haar argumenten hoef ik het niet eens te zijn. Net zo goed dat zij het niet eens met mij hoeft te zijn. Zoals ze zelf eerder reageerde op mijn blog: ‘Zoals jij een overtuigd thuisblijfmoeder bent, ben ik een overtuigd werkende moeder. Jij wil geen moment van je kind missen, ik wilde mijn kinderen kunnen onderhouden. Dat zijn appelen en peren, en die kan je niet vergelijken. En dat moesten we dan ook maar niet doen.’ Eens! (Al moet je het dan ook niet zelf doen vind ik, maar goed ik ben het er wel mee eens!)

‘Happy mommy, happy baby’

Ieder maakt keuzes die bij hem, haar en hun gezin passen. Zo ook de keuze om thuisblijfmoeder te worden, of juist om te blijven werken. (Deze hokjes zeggen trouwens ook weinig over een mens, want de ene moeder is de andere niet.) Je doet wat je kunt voor je gezin. Het belangrijkste is dat iedereen gelukkig wordt van zijn, of haar keuze. ‘Happy mommy (daddy), happy baby’. En daar gaat het uiteindelijk om.

Wij moeders (en sowieso wij mensen) zouden elkaar juist moeten helpen en moeten steunen. Hebben we allemaal toch veel meer aan? Op deze manier wordt de wereld weer een stukje mooier.

Wat voor moeder dan ook, we doen ons best. We doen wat we kunnen en we doen wat goed voelt. Meestal doet iedere moeder maar wat (of niet dan? En anders ben ik de enige, haha)! Jij bent in elk geval de enige die weet wat het beste is voor je kindje. Wie ben ik, of wie is iemand anders, om daar een oordeel over te geven, of me aan te irriteren.

Niets is wat het lijkt

Tot slot is niets wat het lijkt! Niet alleen bij de keuze voor thuisblijfmoeder, of werkende moeder hoor. Bij alles zouden we wat beter na moeten denken voor we onze mond een douw geven.

Bijvoorbeeld toen het met mij niet goed ging door de Pfeiffer en depressie snapte ook niet iedereen waarom het niet ging. Ze vroegen me vaak genoeg of ik al beter was. Ik zag er toch ook niet ziek uit? Was toch alleen maar moe? Nee.. Er is zoveel meer aan de hand dan wat je ziet. Je ziet niet alles nee, maar dat betekent niet dat het er niet is. Net zo goed dat je niet weet wat er achter een bepaalde keuze zit. Moeilijk he, dat we niet gewoon alles kunnen zien?

Heel even gewoon lief

Ik ben begonnen met een gedichtje, omdat het zo mooi zou zijn als we allemaal wat liever tegen elkaar zouden doen. In welke context, of situatie het ook mag zijn. Alleen even lachen, of een ‘je doet het prima’ horen, kan al zoveel betekenen voor een ander. Daar zijn we ons ook vaak niet van bewust. Het zit hem in de kleine dingen.

Respecteer elkaars keuzes en meningen. Wees lief voor elkaar. We hebben namelijk allemaal wat, we zijn allemaal raar. En toch moeten we er met z’n allen wat van zien te maken!

Ik moest het gewoon delen met jullie en hoop dat er meer mensen zijn die er zo over denken. Madelon, van Meer met Mama, is het in elk geval met mij eens. Zij wijdde hier ook een blog aan. Ze zei heel mooi: ‘Lieve mama’s, jullie doen het allemaal goed, op je eigen manier en dat is goed! Je mag trots op jezelf zijn hoe je alles toch maar doet.’ Zij is het met mij eens, maar er zullen ook mensen zijn die het totaal niet met mij eens zijn en dat mag. 😉

Hopelijk zie ik jullie donderdag weer! Geniet van het heerlijke zonnetje de komende dagen. Daar wordt een mens toch vrolijk van?! Oh en mocht je mijn Canada-plog gemist hebben en alsnog willen lezen? KLIK hier.

Liefs,

Volg je me al op Bloglovin’, Facebook en Instagram?