Rubriek #11: het verhaal van mama Femke

Hi lieve allemaal,

Yes, weer een nieuw verhaal van een mama! Dit keer op maandag. Vorige week deelde mama Tanja haar verhaal met ons te en vandaag doet mama Femke haar verhaal. Ze vertelt ons een heleboel over haar leven als mama van vier kinderen. Ze vertelt over haar (bad)bevalling, hoe haar dagindeling eruit ziet en ze vertelt ons wat ze lastig vindt als moeder. Lees je mee?

Mama Femke

Even voorstellen!

Ik ben Fem, moeder van 4 kinderen. Toen de jongste werd geboren had ik nog net 4 kinderen onder de 5. Een week later werd mijn oudste zoon 5. Nu heb ik samen met mijn man een zoon van 6, dochter van 5, zoon van 2 en zoon van 1.

Tot een jaar geleden werkte ik met kinderen van 0 tot 4. Toen het mogelijk werd om thuis te blijven heb ik dat gedaan. Vooral om rust te krijgen binnen het gezin en geen stress meer te hebben wanneer er iemand ziek is.

Mijn hobby’s zijn lezen, schrijven, tekenen en websites maken. Ik vind het leuk om met de kinderen mee te spelen, verhaaltjes voor ze te verzinnen, lekker met ze naar buiten te gaan, spelletjes spelen. Of gewoon van een afstandje bewonderen waar ze mee bezig zijn.

Op mijn blog schets ik een beeld van hoe bepaalde momenten uit het dagelijks leven er uit zien, geef ik opvoedinformatie en deel ik persoonlijke dingen waar ik me mee bezig houd. Het is nog volop in ontwikkeling, genoeg ideeën die ik nog wil uitvoeren!

Hoe ziet een (normale) dag eruit?

Ochtend

Op een normale doordeweekse dag gaan de oudste 2 naar school. Tot voor kort stond ik om 7.15 op, maar nu de peuterpuber een eigen bedje heeft is dat meer richting 6.00 geworden. Als de oudste 2 ook wakker zijn eten we samen een broodje aan de keukentafel, of soms op de bank. Hier mogen ze in de ochtend televisie- of op de Ipad kijken. Ze moeten wel zelf aankleden en tanden poetsen. Ik doe hun haren en smeer de broodjes voor school en kijk of het poetsen goed gedaan wordt. De jongste 2 kleed ik aan. De jongste krijgt ook een broodje en een fles pap. Dan gaan we naar school.

Als de oudste 2 op school zitten doe ik nog wat kleine boodschappen als het nodig is en begin dan aan mijn rondje woonkamer opruimen en stofzuigen. De jongste 2 spelen zelf tot ik heb opgeruimd. Dan mogen ze even op de bank en in de kinderstoel en ga ik stofzuigen. Na het stofzuigen gaan we samen aan tafel. We eten fruit, zingen liedjes, lezen een boekje en daarna mogen ze nog even spelen. Ik werk de keuken bij en dan gaat de dreumes naar bed. De was wordt aangezet en meestal vouw ik nu of later op de dag een was op.

Middag

Onze peuter is sinds kort van zijn slaapje af. Voorheen nam ik wel altijd even een momentje voor mezelf als de andere 2 op bed lagen. We nemen nu samen een rustmomentje, als peuter toch in slaap valt laat ik hem slapen.

Meestal wordt dreumesje tegen 13.30 wakker. Peuter en ik eten samen een broodje, dreumes als hij wakker wordt. Als het school voorbij is halen we de oudste broer en zus op. Regelmatig worden er speelafspraakjes gemaakt. Bij ons of bij een vriendje of vriendinnetje.

Thuis eten we een tussendoortje en drinken limonade. We kletsen even over hoe school was of iets anders wat ze op dat moment bezig houd. Met mooi weer gaan we naar buiten, de kinderen spelen ook vaak zelf buiten. Maar met de jongste 2 ga ik vaak samen naar de speeltuin, de oudste 2 gaan dan wel mee. Anders wordt er door de kinderen zelf binnen gespeeld. Meestal rollenspellen.

Avond

Tegen 16.30/17.00 mogen ze weer wat kijken, de woonkamer wordt opgeruimd en ik ga koken. Als ze nog wel lekker spelen mag dat ook doorgaan. Na het eten is het nog een boekje lezen of iets rustigs doen zoals een puzzel of spelletje. Daarna in bad/douchen en naar bed. Er wordt voor ieder kind een eigen slaapliedje gezongen.

Moederschap

Wie ben ik als moeder? 

Wie ben ik als moeder…? Ik probeer mijn kinderen allemaal de aandacht te geven die ze nodig hebben. Ik vind het belangrijk dat ze gezien worden, begrepen worden en dat we het samen leuk hebben. Tegelijk ben ik ook redelijk streng, streng maar rechtvaardig. Consequent zijn en duidelijkheid creeëren in welke regels er zijn geeft de kinderen ook een gevoel van veiligheid. Net als een duidelijk ritme, zodat ze weten waar ze aan toe zijn. Soms is dat best lastig, als je zelf even niet lekker in je vel zit of een chaotische periode door gaat. Maar er moet elke dag in ieder geval een moment van eigen aandacht zijn.

Het mooiste aan het moederschap vind ik..

Ik vind het heerlijk als de kinderen lachen, daar wordt ik zelf ook helemaal gelukkig van. Het allermooist is als ze om elkaar lachen en samen de grootste lol hebben om iets wat ze dan samen bedenken. Ik vind het ook heel bijzonder dat die geweldige kinderen mij dan mama noemen!

Wat vind ik lastig?

Mijn oudste zoon kan heel dromerig of snel afgeleid zijn. Als we dan vragen om aan te kleden, of op te ruimen kunnen we dat soms heel vaak herhalen. Of hij let niet op met wat hij doet en struikelt over zijn eigen voeten terwijl hij stilstaat. Dat soort dingen.

Mijn dochter kan heel bijdehand zijn en discussies uit lokken. Met haar 5 jaar weet ze al precies wat ze wil. Het is best lastig om daar dan niet op in te gaan en op de juiste manier er mee om gaan. Dat eigen willetje zat er wel al vroeg in!

De derde, onze peuterpuber is ineens ook echt een peuterpuber. Tot voor kort was hij het makkelijkste kind wat er bestond. Nu is het echt intensief opvoeden. Hoewel we daar achter de schermen ook vaak om lachen samen.

Onze vierde is nog een lief schattig dreumesje. Wat ik de eerste maanden wel lastig vond, was dat hij erg aan mij gebonden was. Het was mooi dat hij borstvoeding kreeg en troost vond in de draagdoek die eerste maanden. Maar ook echt wel zwaar dat er geen pauzes in zaten. Nu zitten we even in de stilte voor de storm. Hij loopt een paar stapjes los en begint op meubels te klimmen, maar het lukt nog net niet. Zodra dat eenmaal goed lukt kunnen we onze energie opmaken aan achter ons dreumesje aanrennen!

Het meest bijzondere moment was voor mij..

Één moment als moeder van vier is wel een moeilijke… Wat ik wel heel bijzonder vind is het 1^e bezoek van de oudste 2 kinderen aan hun jongste broertje. De jongste is 2 maanden te vroeg geboren en hij lag in een gesloten couveuse met slangetjes. De kinderen zouden er in eerste instantie niet bij mogen, maar omdat ze al waterpokken hebben doorgemaakt mocht het wel. Ons derde kind was toen nog net 1 en was thuis bij de oppas. Om de beurt gingen ze met papa samen op bezoek, ik keek met de ander door het raampje van de deur mee. Papa tilde ze op en de kinderen keken beiden erg trots, gespannen en vertederd. Een heel bijzonder moment…

Welke normen en waarden hoop ik aan mijn kinderen mee te kunnen geven?

Respect en liefde voor andere mensen, voor wie ze zijn. Ook aardig zijn voor mensen die je zelf niet zo aardig vind.

Wat ik achteraf anders zou hebben gedaan..

De oudste gaf ik nog wel eens een broodje als hij zijn eten niet wilde. Ik was bang dat hij te kort zou komen. Met mijn dochter en andere 2 jongens doe ik dat niet. Ze krijgen overdag ook al genoeg te eten om de dag door te komen en als ze niet eten dan niet. Maar dan ook geen toetje. De volgende dag kunnen ze het weer inhalen.

Hoe ik omga met een ‘opstandige fase’

Soms hebben de kinderen wel eens een opstandige fase. Chagrijnig, alles kost moeite, veel gemopper en gezeur. Ik probeer dan naar mezelf te kijken, geduld te bewaren en extra bewust te zijn van hoe ik omga met het kind die er op dat moment last van heeft. Meestal is het denk ik een ontwikkelingssprong of moeheid van school, of de sinterklaasperiode bijvoorbeeld.

Het lukt me echt niet altijd, dan word ik ook een beetje gefrustreerd en ga meer mopperen. Maar ik probeer vooral te kijken naar waar het gedrag vandaan komt, geduldig te zijn, uitleg te geven, duidelijkheid te geven, extra aandacht op het moment dat er niet gemopperd wordt en meestal is het dan plotseling weer goed.

De meest belangrijke eigenschap van een moeder vind ik..

Inlevingsvermogen. Proberen te kijken hoe je kind iets beleeft.

Zwangerschap 

De eerste signalen

Bij de oudste heb ik 1x gespuugd. De kinderen erna was het een onverklaarbaar gevoel van weten dat ik zwanger was. Pukkeltjes soms, maar die had ik ook als ik ongsteld moest worden. Vermoeidheid kwam wel snel om de hoek kijken en sloeg in als een bom vanaf 5 weken ongeveer. En zodra ik het wist na de test ook wel wat misselijk de eerste weken.

Wat ik deed tegen zwangerschapskwaaltjes?

Met misselijkheid at ik vooral vaker kleine hoeveelheden. En luchtige dingen als cracotte en crackertjes. Later met maagzuur nam ik Rennies.

Hoe ik het zwanger zijn heb ervaren

Heel bijzonder en dankbaar, vermoeiend, soms pijnlijk. Ik vond het echt geweldig als ik de baby voelde bewegen!! Eerst zo’n borrelig of vlinderachtig gevoel wat dan na verloop steeds duidelijker werd. Of dat je ineens voelt wat een voetje is en wat een handje of billetjes!

Bij mijn oudste zoon moest mijn lichaam echt wennen. Ik had veel last van harde buiken, uiteindelijk ben ik toen 2 weken vroeger met zwangerschapsverlof gegaan.

Bij mijn dochter had ik ondanks dat er al een kindje thuis was, toch meer energie. Mijn dochter schopte steeds tegen mijn ribben, dat werd wel pijnlijk! En van het maagzuur kon ik soms ook wel door de grond zakken. Aan het eind van de tweede en bij de derde had ik last van mijn bekken. Dan moest ik balans vinden tussen rust en beweging. Maar over het algemeen verliep het allemaal prima!

Bij de laatste lag mijn baarmoeder over de uitgang van de placenta. Dit gaf bloedingen vanaf 20 weken en daarvoor ben ik regelmatig nachten naar het ziekenhuis geweest. De laatste 4 weken ben ik opgenomen geweest. De placenta was toen gelukkig wel opschoven en ik kon natuurlijk bevallen.

Mijn volgende zwangerschappen

Bij de tweede weet je al veel meer. Je weet wat er ongeveer aan komt. Mijn lichaam was ook meer gewend, ik had minder last van harde buiken. Mijn bekken waren wel wat minder sterk. Bij de derde was het vooral vermoeiend dat ik geen middagslaapje kon doen, dat kon bij de andere 2 zwangerschappen wel. Lichamelijk ging het best goed. Op het einde kreeg ik wel weer last van mijn bekken, maar met fysiotherapie heb ik alles goed weten vol te houden. Bij de vierde liep het totaal anders! In de eerste weken had ik verschrikkelijke buikpijn, vergelijkbaar met weeën. Tussen de 10^e en 16^e week heb ik dat 3x gehad. Maar verder geen bloedverlies en de controles waren goed.

Met 20 weken verloor ik bloed vanwege de placenta die voor de uitgang lag. Door het groeien van de baarmoeder ontstonden er bloedingen. Dat was echt een hele onrustige periode. Ik moest dan vaak midden in de nacht naar het ziekenhuis. Gelukkig kregen we hulp vanuit de gemeente, schoonouders en vrienden!! Ik mocht toen niks meer en dat vond ik heel erg moeilijk. De oudste kinderen konden wel samen met mij een spelletje aan tafel doen of op de bank een boekje lezen/filmpje kijken. Maar de jongste van dat moment was toen 9 a 10 maanden en die kwam dan bij de bank staan en huilde dat ik hem niet optilde. Dat moment vond ik echt verschrikkelijk. Dat ik steeds om hulp moest vragen. Dit is eigenlijk gewoon nog een heel verhaal apart. Ik heb later nog 4 weken met gebroken vliezen in het ziekenhuis gelegen.

De mooiste momenten 

De zwangerschapstest, de echo’s, de geslachtsbepaling. Dat waren elke keer bijzonder momenten en ontzettend leuk om te weten of er een jongetje of meisje in je buik groeit.

Onderzoek doen naar je ongeboren kindje. Ja, of nee?

Nee, wij wilden het niet weg laten halen mocht er iets niet helemaal goed zijn. Een kindje met bijvoorbeeld een syndroom zou welkom zijn. We hebben wel de echo’s gedaan om te weten of de groei en algemene gezondheid goed waren.

Hoe bereidde ik mij voor op de bevalling?

Ik ben van het lezen. Dus via internet allerlei platforms afgelezen haha. Bij de oudste heb ik een korte cursus over bevallen gedaan.

Mijn tip voor de bevalling

Hoewel ik 3 keer zonder pijnstilling ben bevallen, alleen de oudste ging uiteindelijk met een ruggenprik. Zou ik die optie wel als optie achter de hand willen hebben. Het gaf mij enorm rust, dat het mogelijk was om niks meer aan pijn te voelen als ik het niet meer aankon.

De oudste werd via een inleiding geboren en door de opwekking en het liggen kwam ik niet uit een weeënstorm. Na 4 uur, plus de eerste paar uur was ik toen op. Na de ruggenprik voelde het alsof ik in een warm bubbelbad was gestapt. Heerlijk relaxed, warme benen en geen pijn! Hij werd geboren met 4300 gram. Ik had wel nog veel last van de hechtingen van het inknippen de weken erna!

De andere bevallingen verliepen heel vlot, zonder inknippen, zonder scheurtjes. Daar kwamen de weeën spontaan en volgden als snel om de 2 minuten. Maar die kon ik wel goed opvangen. Zittend onder de douche en in bed bevallen bij de tweede. Zij was 4 kilo. De derde was 4,5 kilo! Maar hij werd toch vrij makkelijk geboren en in een warm bad! De vierde floepte er met 2 kilo na 2 uur snelle weeën zo uit tijdens de 1^e perswee.

Mijn bevallingsverhaal

De korte versies al benoemd. Mijn derde zoon was echt de perfecte bevalling, dus die zal ik maar als mooi voorbeeld geven.

De dag ervoor kreeg ik vlak voor kook-tijd oefenweeën. Niet regelmatig na een uurtje stopte het weer. De dag erna helemaal niks meer. Mijn man vroeg me de hele dag ‘En? Voel je al iets?’ Ik werd er een beetje gek van, want ik voelde niks!

Maar tijdens het koken kwamen weer die beginnende krampen. Ik dacht, fijn weer oefenweeën. Ging rustig door met koken. Ze kwamen wel wat regelmatiger voor mijn gevoel, dus ik zette maar eens een appje aan om de tijden bij te houden. Ik appte mijn man dat het nu toch opgekomen was. Hij zat boven te werken en had het nog niet gelezen toen hij een half uur later beneden kwam.

En toen begon het echt

Op dat moment moest ik ze al wel wegpuffen. Het eten was klaar. Voor de zekerheid belde ik mijn schoonouders vast om op de oudste 2 te passen en ik belde de verloskundige. De weeën kwamen elke paar minuten, maar ik kon ze zittend en lopend wel opvangen, even puffen en weer door met de kinderen, schoonouders inlichten, eten opscheppen.

De verloskundige belde aan en ik deed vrolijk zelf de deur open. ‘Weet je zeker dat je weeën hebt?’ Vroeg ze verbaasd. ‘Ja! Ik weet het zeker, kom binnen! Zal ik boven even op bed gaan liggen?’ ‘Eh ja, doe maar’ Zei de verloskundige, nog steeds twijfelend waarom ik had gebeld.

Ze voelde en zag dat ik tijdens de weeën toch wel pijn had. 2 cm, maar laten we toch maar vast naar het ziekenhuis gaan zei ze. Het was druk in het ziekenhuis, zoals bij werkelijk elke bevalling. (Bij de vierde had ik nog bijna met de ambulance naar een ander ziekenhuis moeten verhuizen!)
Maar gelukkig kon ik wederom de laatste kamer innemen.

Mijn badbevalling

Een extra gelukje was dat er een bad in de kamer zat! Want dat was mijn wens, in bad de weeën opvangen en het liefst ook bevallen. Het leek me zo lekker, na die ervaring van een warme douche. In het ziekenhuis mocht ik meteen in bad en ergens werd op een gegeven moment weer een controle gedaan. De vliezen werd gebroken, ik had toen iets van 6 cm ontsluiting.

Meteen voelde ik de weeën heftiger worden. Ik wist dat ik er al bijna was, ook al was dat best onwaarschijnlijk. Toen vroeg ik om een ruggeprik, maar wist ook dat dat echt niet meer kon op dit punt. Ik kreeg aanmoediging en er werd door het water nog een keer gekeken en gevoeld. De verloskundige en stagiaire zagen wat ik voelde. De ontsluting zat op 9 cm. De baby kon elk moment aan het laatste stukje van de uittocht beginnen. De weeën gingen rustig over in persweeën en als ik wilde mocht ik zachtjes meepersen.

Ons derde kind is geboren!

Op dit moment was de pijn niet te houden, maar door de adrenaline lukt het toch. Het hoofdje stond al snel. Nu was het de kunst om in te houden..!! Het moeilijkste, want die brandende pijn vergeet ik echt niet meer! Hoewel ik daar vast anders over denk als ik het nu opnieuw zou ervaren, het randje van de pijn vervaagt gelukkig wel. En tegelijkertijd die druk die je lichaam uitoefent om de hoofd er uit te persen! Maar ik wilde vooral NIET uitscheuren. Dus pufte ik wat ik puffen kon en toen er weer een wee volgde mocht ik meepersen. Binnen 10 minuten vanaf het moment dat de vliezen werd gebroken was ons derde kind geboren! Een prachtig dik bolletje van 4,5 kilo. In totaal duurde de bevalling 3 uur.

Ik ben de verloskundige die dienst had nog steeds dankbaar dat ze me meteen mee heeft laten gaan naar het ziekenhuis! Mijn grootste angst is altijd geweest om ergens onderweg te moeten bevallen, of om op het laatste nippertje nog naar het ziekenhuis te moeten. De 2^e bevalling duurde 5 uur en de 4^e bevalling maar 2 uur.

Echt doen, of echt niet doen tijdens je zwangerschap?

Dat moet je helemaal zelf weten, volg je gevoel!

Baby

Mijn kraamweek

De 1^e kraamweek was fantastisch. Ik was helemaal high van de hormonen. Vond alles geweldig, mooi, ontroerend en zag alles positief. Tot de kraamtranen. Tot dat moment had ik er geen idee van. Mijn ouders zagen ze die middag al aankomen en hadden mijn man alvast ingelicht. Dat als ik ineens heel vreemd ging doen hij ze altijd mocht bellen. Nou die tranen kwamen inderdaad, zonder enige aanleiding, wat een bizarre ervaring. Ze werden gevolgd door een lachaanval, om vervolgens weer over te gaan in huilen en weer lachen. Ik belde mijn ouders en gaf ze mijn man. Die wist inderdaad niet wat hem nou weer overkwam. Gelukkig was het daarna verder wel klaar. Bij de andere heb ik ook wel een beetje kraamtranen gehad, maar niet zo bizar als dit.

Is mijn leven veranderd na het krijgen van kinderen? 

Haha grapje zeker? Ik vond het altijd vreselijk irritant van die moeders die ineens totaal andere personen werden als ze dan moeder waren geworden. Ik zag het bij vriendinnen van mijn moeder.

Dus ik heb bij de eerste vooral heel erg mijn best gedaan om gewoon te blijven wie ik al was. Ik was een van de eerste in mijn omgeving die moeder werd. Ik vond het heel lastig om mijn moederrol te combineren met vriendin zijn.

Thuis voelde het wel heel natuurlijk en was ik heel zelfverzekerd voor een moeder van een eerste kindje. Op mijn werk was het heel leuk dat ik nu ook als moeder begreep hoe het nou is.

Het dagelijks leven is gewoon afgestemd op de kinderen, dus overdag hou je daar rekening mee en veranderd je ritme. Maar stappen/uitgaan en dat soort dingen deden we toch al niet meer.

Toen mijn dochter werd geboren was ik meer gegroeid in mijn rol als moeder. Ik accepteerde dat je nou eenmaal veranderd als persoon zodra je moeder bent. Je maakt andere keuzes en denkt vanuit het belang van je kind en je hormonen hebben gewoon vanaf de zwangerschap een hele grote invloed.

Het verhaal van mama Femke

Lieve Femke, wat een berg aan ervaring heb je nu met vier kinderen! Je dagen klinken erg fijn, gestructureerd, maar ook druk. Je hebt in elk geval een strakke en efficiënte planning. Ga ik zeker terug lezen als ik meerdere kindjes mag krijgen, want dat kan mij misschien wel houvast geven. Ik vind het mooi om te lezen hoe jij bent als mama. Je vertelt alles heel eerlijk, zo ook over jouw bevalling. Het klinkt inderdaad als een ‘droombevalling’. Grappig om te lezen dat je zelf nog rustig stond te koken en daarna vrolijk de deur opendeed. Het blijft, ondanks de pijn, een geweldige en bijzondere ervaring. Ik wens jou en je gezin heel veel plezier en geluk toe!

Wil je mama Femke volgen? Dan kan dat op haar blog ‘boekjes van Fem‘.

Benieuwd..

Na dit persoonlijke verhaal van Femke ben ik benieuwd naar..

Hoe ziet jullie dagindeling eruit? Hoe zorgen jullie voor ritme en regelmaat?

Mocht je het verhaal van mama Femke gelezen hebben en zou je ook graag jouw verhaal willen delen? Stuur dan een mailtje naar ilse@halloliefkleintje.nl en wie weet sta jij binnenkort in deze rubriek!

De volgende keer..

Donderdag komt er een blog online over Lars zijn voedingsschema, dus het voedingsschema van een 7 maanden oude baby! Wat een verschil met zijn voedingsschema van vijf maanden zeg!

Bedankt voor het lezen en ik zie jullie graag morgen weer terug!

Liefs,