Rubriek #9: het verhaal van mama Kathleen

Hi lieve allemaal! Op deze zonnige, nu al bijna donkere, zaterdag weer een nieuw verhaal van een mama. Vorige week was papa Rob aan het woord en deed hij zijn eerlijke verhaal over het vaderschap. Vandaag geef ik het woord aan mama Kathleen. Mama Kathleen deelt haar persoonlijke verhaal met ons. Ze vertelt over haar dagindeling, over de opvoeding die zij probeert te geven en deelt ze wat ze moeilijk vindt in het moederschap. Lees je mee?

Mama Kathleen

Even voorstellen!

Kathleen is mama van 2 spring-in’t veld dochters Nora (6) en Annabel 2. Ze is ondertussen bijna 15 jaar samen en 5 jaar gelukkig getrouwd met de man van haar leven. Ze werkt bewust voltijds als onderzoeker in kanker en palliatieve zorg aan de Vrije Universiteit Brussel en UZ Brussel. Naast haar job, is ze veel bezig met dansen, bloggen en muziek beluisteren.

Hoe ziet een (normale) dag eruit?

“Op een normale dag gaat Nora naar school, Annabel naar de crèche en manlief en ik werken. Ik pendel daarvoor helemaal naar Brussel, maar heb gelukkig flexibele uren. We staan samen op om 7u, maken ons klaar en proberen samen aan tafel te ontbijten. Naargelang de werkagenda’s vertrekken we met of zonder kinderen, tegelijk of apart. ’s Avonds halen we om beurten de kinderen af en komen rond 18u thuis. Dan wordt er gekookt, huiswerk gemaakt, gespeeld, film gekeken, samen aan tafel gegegeten, geluisterd naar verhalen van de dag, boekjes gelezen en gedanst en gezongen. De kinderen gaan rond half 9 a 9u naar bed. Daarna ploffen manlief en ik in de zetel om samen een serie te kijken of een babbeltje te doen.

We zijn niet alle avonden samen thuis. Manlief gaat 1 keer om de 2 weken badmintonnen en elke week squashen, ik ga een weekavond (en zaterdagvoormiddag) dansen, soms komen er nog eens vergaderingen bij (bv de ouderraad). Nora gaat 2x per week turnen en op zondag naar de juegdbeweging. We proberen een goede mix te houden tussen dingen die we samen doen en dingen die we voor onszelf doen.”

Het moederschap

Wie ben ik als moeder? 

“Ik vind mezelf een beetje een atypische moeder. Daarmee bedoel ik dat ik me vaak niet in de mainstream passen vind. Ik ben door de jaren heen enorm gegroeid als persoon, als moeder, en ik heb echt een weg gevonden waar ik nu helemaal achter sta. Ik ben enorme fan van ‘gentle parenting’, zachtaardig ouderschap, van natuurlijk ouderschap en van onvoorwaardelijk ouderschap. Dat klinkt als een hele boterham. Eigenlijk komt het erop neer dat ik opvoeden nooit als een strijd aanpak, maar als een harmonisch samenleven, mijn kinderen hebben evengoed een stem in hun opvoeding en ik probeer zo goed mogelijk naar hen te luisteren.

Ik heb door de jaren heen heel veel gelezen over verschillende manieren van ouderschap en ik heb overal elementen uitgekozen waar ik me als mama goed bij voel. Ik probeer zo goed mogelijk te kijken naar de noden van mijn kinderen maar zeker ook naar mijn eigen noden als persoon. Ik probeer de zelfstandigheid in mijn kinderen aan te wakkeren, praat veel met hen (al vanaf jonge leeftijd), benoem en erken gevoelens en probeer zo weinig mogelijk te straffen en te belonen. Ik schrijf bewust ‘probeer’ omdat ik zelf helemaal anders ben opgevoed en ik in momenten van vermoeidheid en stress toch al wel eens herval in dreigen, roepen en laissez-faire maar over het algemeen merk ik dat deze manier van opvoeden echt wel bij ons gezin past en bij de ideeën die manlief en ik hebben over ouderschap.”

Wat vind ik het mooiste aan het moederschap?

“Wat is zo mooi vind is dat kinderen zo zonder oordeel je aanvaarden als mama en papa, als de persoon die je bent. Ik merk dat ze respect hebben voor mij als ik eens een slechte dag heb, of wat slechtgezind ben, ik merk dat ze mij nemen zoals ik ben met alle imperfecties er gewoon bij. Ik moet me nooit verantwoorden voor mijn kinderen, ik mag er moe uitzien, of een slechte haardag hebben, ze komen altijd knuffelen en ze zijn altijd eerlijk tegen mij.”

Het moeilijkste vind ik..

“Het moeilijkste op de weg tot nu toe was de strijd met mezelf. Ik ben al op verschillende momenten in het ouderschap mezelf tegengekomen. Mijn kinderen zijn mijn spiegel, en dat is best confronterend. Ik zie ze soms worstelen met dezelfde thema’s en vragen die ik zelf heb, of van dezelfde dingen bang zijn als ik. Door mijn opleiding psychologie heb ik geleerd hoe ik aan mezelf kan werken, hoe ik kan bijleren door in relatie te staan met anderen en tot nu toe hebben mijn kinderen mij daarin al de meest waardevolle lessen gegeven.

Als ik boos word of ongerust merk ik vaak dat er verschillende dingen bij mezelf liggen die maken dat ik me zo voel: waarom is dat belangrijk voor mij dat ze niet met een koek in de zetel zitten? Waarom word ik zo boos als ze me niet zegt waar ze naartoe gaat? Als ik daarover nadenk vind ik vaak dingen terug uit het verleden, of bepaalde angsten die gaan maken dat ik ergens het gevoel van controle (onterecht) verlies. Of ik ben moe en gestressed van het werk, dan staat mijn lontje meestal ook heel erg kort J bewust rustpauzes inlassen helpt me dan enorm: even zitten, koffie drinken, boekje erbij, kids aan het spelen zetten en ademen. Of die gsm aan de kant en knuffelen. Iedereen heeft momenten dat het even te veel wordt, en ook de kinderen mogen weten dat mama’s het moeilijk kunnen hebben.”

Wat ik het mooiste aan het hebben van kinderen vind..

“Ik vind kinderen zo fantastisch omdat ze zo zorgeloos zijn, zo puur en zo eerlijk. Ze komen onbevooroordeeld ter wereld, aanvaarden alles wat op hun weg komt en leren zoveel bij gewoon door te kijken en de omgeving te ontdekken. Ze zijn verworderd door de kleine dingen en onder de indruk van de grote dingen. Ik sta altijd met grote ogen te kijken hoe vindingrijk en creatief ze kunnen zijn. Ik hoop dat ze dat gaandeweg niet verleren. Verder vind ik het ongelofelijk wat een kind in je los kan maken: die onvoorwaardelijke liefde die je voelt vanaf dat kleine ukkie in je buik zit, dat is onbeschrijfelijk en onvervangbaar. Dat wil ik echt koesteren.”

Welke normen en waarden hoop ik aan mijn kinderen mee te kunnen geven?

“In de wereld zoals die vandaag draait, vind ik dit echt een van de moeillijkste vragen die er is. Ik hoop dat mijn kinderen later gelukkig kunnen worden met alles wat ze doen en zijn, al heb je daar als ouder naar mijn gevoel geen vat op. Je kan hen enkel handvaten meegeven om zoveel mogelijk zelf aan dat geluk en die zelfliefde te werken. Ik probeer hen wel mee te geven dat alle mensen gelijk zijn, dat je respect moet hebben voor elkaar, naasteliefde, en dat je niet mag oordelen over mensen en situaties. Ieder heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen bagage, het is niet aan ons om daar uitspraken over te doen. Ik probeer zo goed mogelijk voor te leven, en hen alle dingen aan te reiken waar ze nood aan lijken te hebben: geborgenheid, aanvaarding, liefde, connectie. Al de rest komt later wel.”

Mijn super tips!

“Hierin kan ik kort zijn. 3 dingen: 1) volg je gevoel. Neem enkel datgene mee van ‘wijze raad’ wat je denkt dat echt bij jullie past. Als het wringt of je twijfelt, doe het niet. Je baby/kind weet wanneer je iets met overtuiging doet of zegt en wanneer niet. Dat is echt makkelijk te doorprikken. 2) geef jezelf en de dingen ook tijd, als je nieuwe dingen probeert, gun jezelf en je kind oefentijd, niet alles keert op 1 dag of nacht. 3) wees mild voor jezelf en voor je kind. En ik eindig met de wijze woorden: ‘niemand is de perfecte ouder maar iedereen is wel de perfecte ouder voor zijn kind’. Laat je nooit anders wijmaken!”

Het verhaal van mama Kathleen

Kathleen, dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke verhaal. Ik vind het mooi om te lezen hoe bewust je bezig bent met de opvoeding van je kinderen. Je bent ook open en eerlijk over dat je het probeert, maar het soms ook even niet lukt. Heel menselijk en ik denk dat we allemaal dit gevoel wel kennen. Verder ben ik het heel erg met je eens dat het zo mooi is dat kinderen je nemen, zoals je bent. Het is echt een geweldig gevoel om moeder te zijn. Je probeert ze de dingen mee te geven die je belangrijk vindt en ze mogen hier zelf verder mee aan de gang. Knap hoe je het doet en de opvoeding aanpakt. Dankjewel voor je eerlijke en herkenbare verhaal!

Wil je meer lezen van en over mama Kathleen en het ouderschap? Neem dan zeker een kijkje te nemen op haar blog Misses Lee blogt.

Benieuwd

Na het eerlijke verhaal van Kathleen ben ik benieuwd naar..

Wat jullie hopen je kinderen mee te geven en hoe pakken jullie dit aan? 

Mocht je het verhaal van mama Kathleen gelezen hebben en zou je ook graag jouw verhaal willen delen? Stuur dan een mailtje naar ilse@halloliefkleintje.nl en wie weet sta jij binnenkort in deze rubriek!

De volgende keer..

Ik probeer maandag een blog online te hebben en dinsdag verschijnt er een nieuwe weekplog! Afgelopen week verschenen de volgende blogs:

Blog 42: Mijn nominatie voor de Liebster Award 

Blog #43: 15 x geluksmomentjes voor mij als moeder

Plog #23: mijn eerste weekplog!

Ik zie jullie graag de volgende keer weer! Vond je dit verhaal leuk om te lezen? Doe dan je duimpje omhoog (onderaan deze blog), of laat een reactie achter in de comments.

Liefs,

Volg je me al op Bloglovin’, Facebook en Instagram?