Blog #36 Persoonlijk: Mijn zwangerschap

Hi lieve allemaal,

Vorige week vertelde ik jullie over onze kinderwens en vandaag vertel ik verder over mijn zwangerschap. Hoe mijn zwangerschap verliep, op welke manier wij het onze ouders verteld hebben en of wij een gender-revealparty gaven. Lees je mee?

Jullie worden opa en oma!

Toen wij wisten dat we zwanger waren, hebben wij het al snel aan onze ouders verteld. Ik vond dit zo’n bijzonder moment. Voor mijn schoonouders hadden we een soort petitfour gekocht, met roze en blauwe vlaggetjes met opa en oma erop. Die hadden we onder een theedoek verstopt. Toen we daar aankwamen hebben we de petitfours leuk op tafel gezet en wachtten we hun reactie af. Dit duurde even.. Ze vonden het namelijk super leuke petitfours, alleen zagen niet meteen dat er opa en oma opstond. Zo leuk maakte dit het moment. En toen ze het zagen zo blij en verrast als ze waren! Ik hou van zulke reacties. We hebben daarna geproost met Jip en Janneke champagne, haha. Dat vond ik er nu echt bij horen.

Voor mijn ouders had ik twee boekjes gekocht die ‘voor de liefste opa/oma’ heette (beide opa’s en oma’s zijn de liefste natuurlijk). Zij wisten al dat wij graag een kindje wilde, omdat dit even zo liep door mijn gezondheid. Alleen hadden ze het nu nog niet verwacht, waardoor ze ook super verrast waren. Ze konden niet stoppen met lachen! We toostten ook met Jip en Janneke champagne en gingen uiteten bij de pizzeria. Je snapt dat de hele avond over de zwangerschap ging he..

Ik vond het vertellen dat we zwanger waren één van de meest bijzondere momenten. Het voelde ze mooi en bijzonder. Het ging om ons! Bizar. Alles voelde zo onwerkelijk! Nu moesten we nadenken hoe we het aan de rest van de familie gingen vertellen. Dit wilden wij wel voor de 12 weken doen, omdat we vonden dat zij het gewoon eerder hoorden te weten. Dus toen we enigszins wat zekerheid hadden..

Bekendmaking aan onze familie

Wat heel goed uitkwam, was dat wij allebei in mei jarig zijn en dit net voor de 12 weken viel. We vierden het dit jaar alleen met directe familie en dit vonden we een mooi moment om het te vertellen. Maar hoe gingen we dit doen?

We besloten dat we het wilden vertellen met de verjaardagstaart. We ontwierpen zelf een taart met roze en blauwe muisjes, met daarop ‘er komt een minivis’. Inside joke, met betrekking tot de achternaam. Deze zat in een doos die we afdekten, zodat niemand kon zien wat er in zat. Toen iedereen er was en we lekker in de tuin zaten, kon de doos geopend worden. Jillis, mijn broertje, mocht hem openmaken. Vol spanning keek iedereen naar de taart. Ik was best wel zenuwachtig en kon niet wachten de reacties te zien. Jillis haalde het deksel eraf en toen werd het stil, met daarna een hoop gelach en de vraag: ‘echt?!’. Dit moment zou ik nooit meer vergeten. Best ook wel emotioneel vond (en vind) ik.

Toen we na alle felicitaties de taart wilden gaan aansnijden, besloot onze buurman hun huis nat te gaan spuiten. Wij gillen dat hij moest stoppen en gelukkig deed hij dat. Vroeg nog wel even of hij het af mocht maken. Wat denk je zelf?! Dat moment blijft me dus bij he.. Hoort er zo’n beetje bij.

Mijn beste vriendinnen heb ik het apart verteld en daarna hebben we een berichtje op Facebook en Instagram gezet. Zo, nu mocht de hele wereld het weten! Nog altijd vond ik het onwerkelijk! Het ging gewoon om onze zwangerschap. Wat kan je ook trots zijn.

Zwangerschapskwaaltjes

Wat wel erg jammer was, was die vreselijke misselijkheid. (Hoe dit voor mij was en hoe ik hiermee om ging lees je HIER in mijn gastblog.) Ik kreeg uiteindelijk pillen om de misselijkheid te onderdrukken, maar wat een ramp! Ik kon weinig eten zien, of ruiken. Die vermoeidheid was ook niet al te prettig en zeker niet als je door de Pfeiffer al niet fit bent. Verder kreeg ik later last van een lage bloeddruk, bekkeninstabiliteit en last van mijn rug. Hoort er allemaal bij, maar het maakte het best wel zwaar. Zo klaar met het gemiep, haha! Dit was alleen de mindere kant van mijn zwangerschap en die wilde ik wel kort benoemen.

Zwangerschapsyoga heeft mij wel heel veel goed gedaan en dit in combinatie met de bekkenfysio hielp de klachten goed te onderdrukken. Het is het allemaal waard, maar toch.. Je moet het maar even doen. Zwanger zijn is echt niet niks. Heel bijzonder, maar oh zo zwaar.

Geslachtsbepaling 

Een aantal weken later, met 15,5 week, hebben wij een pretecho laten maken. (Over het maken van een pretecho schreef ik een gastblog). Dit hadden wij puur gedaan om het geslacht te weten. Ik was zo benieuwd!

Sinds in mij kan heugen riep ik dat ik nooit zou willen weten wat we zouden krijgen. Het moest een verrassing blijven, want alles in het leven is al zo voorspelbaar. Tot ik zwanger werd en ineens heel erg de behoefte had om te weten. Waarom? Ik wilde niet dat iemand het per ongeluk zou verklappen, ik wilde gericht spulletjes kunnen kopen voor de kleine en ik was gewoon te nieuwsgierig! Nu wilde Erik Jan ook wel heel graag weten wat het zou worden, dus kozen we ervoor om er een momentje van te laten maken. Konden we ook een leuke gender-revealparty geven! Nog zo’n pluspuntje om te weten wat het wordt. Qua spulletjes kopen is het ook gewoon veel handiger om het geslacht te weten. Het kamertje wilden wij wel neutraal houden, maar ik vond het niet leuk om allemaal gender neutrale kleding te kopen enzovoort. Dat is vaak toch wat saai en in basic kleuren.

Het is een…

Wij besloten dus die echo te doen. Redelijk vroeg, want meestal wordt een geslachtsbepaling pas gedaan vanaf 16 weken en dit waren we nog niet. We zouden namelijk een paar dagen erna op vakantie gaan en dan zouden we moeten wachten tot de 20 weken. Dat konden we dus niet, dus besloten we een gokje te wagen.

Onze eigen verloskundige maakte deze echo’s, dus konden we daarheen gaan! Hij had al snel door wat het zou worden, dacht hij, maar dat was dus niet zo. Heel geheimzinnig deed hij en even later zei hij ‘oh nee, jullie krijgen een jongetje’. Precies wat ons voorgevoel al had gezegd! Zo leuk, wij zouden een zoontje krijgen! De verloskundige liet alles goed zien, luisterde ook nog even naar zijn hartje en nam de tijd. Heel bizar dat we nu gewoon wisten wat het werd.

Op ‘babymoon’ 

We hoefden gelukkig niet veel moeite te doen om het geheim te houden, want we gingen op vakantie naar Amerika! Een rondreis langs de Westkust en de Nationale parken. Wat een prachtige reis. Binnenkort zal ik hier een blog over schrijven, want de plekken die we bezochten zijn super goed te doen als je zwanger bent, of een reis maakt met je kinderen.

Ik vond het heerlijk om nog even ‘echt’ samen te zijn en de reis te maken, waarover ik (en wij) al jaren droomden. Wat hebben we veel gedaan, gezien en wat was ik blij dat het qua misselijkheid en zwangerschapskwaaltjes wat beter ging. Mijn zwangerschap zat me dus even mee en hierdoor kon ik 100% genieten van de vakantie. De laatste vakantie samen.

Het was wel spannend, want hoe zou het gaan. Er speelden allerlei vragen in mij op. Hoe zou mijn zwangerschap verlopen? Wat als er iets zou gebeuren? Zou ik me lekker genoeg voelen om alles te doen? Gelukkig kon ik dit uiteindelijk loslaten en kon ik helemaal genieten van de gave vakantie die wij hadden.

Wel lette ik erg op wat ik at, dat ik ook genoeg rust nam en moest ik accepteren dat de ochtenden nog altijd niet mijn ding waren. Gelukkig bleef er genoeg tijd over om bijna alles te doen, wat op onze planning stond. Fruit kocht ik ook veel (waste ik nogmaals met water uit een flesje), dronk veel water en verse sinaasappelsap etc.

Het eerste schopje

In deze vakantie ontwikkelde ik ook de zo gehete ‘gravings’: de verse jus van de Starbucks (niet handig, want dat was zo duur), Skittles en dropjes. Dat laatste mocht ik niet teveel, dus deed ik dat ook niet. Maar man, man, ik was ineens zo dol op snoepjes! En dat voor iemand die dat voorheen echt niet was.

We genoten enorm van deze vakantie en voelde ik voor het eerst een voorzichtig schopje. Zou dit het zijn? Dat was mijn gedachte. Ik voelde de schopjes nog niet constant (logisch natuurlijk) en bleef dus twijfelen. Uiteindelijk was het, het wel, want ik kreeg steeds vaker datzelfde gevoel. Een soort plopje/kriebeltje in je onderbuik. Pas als je het zelf voelt snap je het precies!

Gender-revealparty

Toen we thuis kwamen hadden we een paar dagen erna de gender-revealparty gepland staan. Langer voor ons houden, konden we niet. We hadden een ballon besteld bij iemand in Arnhem en die konden we de ochtend van het feestje ophalen. Wat een enorm ding was het! Ze had er echt iets moois van gemaakt. Daar gingen we dan, samen met de mega ballon in de auto. Wat hebben wij gelachen. Thuis hebben we de ballon verstopt tot dat iedereen kwam.

We vroegen, voor we de ballon kapot gingen prikken, wat iedereen dacht dat het werd. Van iedereen was er maar één iemand die het goed had. De rest was er van overtuigd dat het een meisje zou worden. Mis dus, want er ligt nu toch echt een prachtig mannetje tegenover mij in de box! De ballon werd doorgeprikt door ons samen en er wapperden allemaal blauw en witte confetti naar beneden. Zo feestelijk en wat een mooi moment weer! We genoten enorm en ik kon alleen maar blijven lachen.

Naast de ballon hadden we slingers, versiering, bakjes, limonade etc. in het roze en blauw opgehangen en neergezet. We hadden zelfs roze en blauwe limonade (Raak Gaseuze) gekocht. Super feestelijk was het allemaal. Dit was nog zo’n prachtig moment tijdens mijn zwangerschap.

Trouwen!

Zo volgde het ene mooie moment op het andere. En op 1 september mochten wij elkaar het ja-woord geven. Wat was het een fantastische dag! We hebben het klein gehouden met alleen directe familie.  En hadden een prachtige ceremonie in het gemeentehuis, hadden een echte bruidstaart die we samen aansneden, gingen lekker uiteten en hadden topweer. Ik had het niet anders gewild! Vanaf nu heette ik Ilse Visscher en wat ben ik er nog altijd trots op dat ik die naam mag dragen! Dezelfde naam als mijn man en als mijn zoontje.

Brugge

Toen ik 34 weken zwanger was, zijn we samen nog een weekendje naar Brugge geweest! Ook zo’n weekend die super goed te doen was als hoogzwangere! Daar komt dus ook nog een blogje over online. Nog zoveel te schrijven en te vertellen, maar als ik dat nu zou doen dan wordt dit weer een mega lang stuk en dat leest nou ook weer niet echt lekker.

Wel heel fijn om samen nog even weg te zijn en te ontspannen. Naja, ontspannen.. Erik Jan en ik zijn allebei dol op reizen en als we ergens zijn willen we dus ook alles zien. We hebben samen nog gefietst door Brugge, lekker gegeten, een rondvaart gemaakt en hele stukken gewandeld. Dat ik dat nog kon zo aan het eind van mijn zwangerschap.. Ik stond versteld van mezelf!

Ik zou iedereen aanraden samen nog even weg te gaan en te genieten tijdens je zwangerschap. Nu Lars er is, ziet ons leven er toch wel wat anders uit en de weekendjes weg zijn nog leuker geworden, maar die tijd samen was ook fantastisch! Het is gewoon zo anders dan toen je met z’n tweeën ging. Dus echt nog even doen als je kan.

Babyshower!

En toen werd ik ineens heel erg verrast met een babyshower! Vriendinnen, mijn ouders, schoonmoeder en schoonzus hadden de kamer bij mijn ouders versiert en hadden allerlei lekkere hapjes klaar staan. Ik was alleen in de veronderstelling dat we gingen lunchen, maar dat gingen we dus niet echt. Smoes was wel bijna mis gegaan, maar tot op het laatste moment had ik niks door. Ik stapte de kamer binnen en ben het eerste half uur alleen maar stom om me heen gaan staren. Zo verrast was ik! Geslaagd dus.

We aten de heerlijke hapjes op, moesten babyhapjes proeven, zochten uit wie bij welke babyfoto hoorde en deden een quiz. Het was zo gezellig! Had nooit verwacht dat ik ook zo’n leuke babyshower zou krijgen tijdens mijn zwangerschap. En mensen, wat werd Lars al verwend zeg. Ze hadden hun best gedaan er een mooie middag van te maken en dat was super geslaagd!

Mijn zwangerschap

Ondanks alle kwaaltjes die ik had en mijn gezondheid die tegenzat, heb ik enorm kunnen genieten van mijn zwangerschap. Er waren zoveel leuke, mooie en bijzondere momenten. Ik kan nog wel duizend dingen opnoemen! Ik genoot enorm van het getrappel van Lars in mijn buik, de echo’s waarop we hem keer op keer op mochten zien, mijn buik die steeds meer groeide en alles rondom het zwanger zijn. Helaas kwam het wat abrupt en stressvol ten einde, maar heb ik gelukkig wel goed kunnen genieten. Cliché maar waar, alles gaat te snel voorbij!

De volgende keer..

Dit was het verhaal over mijn zwangerschap. Ik heb de meest bijzonder momenten benoemd en er zijn natuurlijk nog veel meer dingen te schrijven. Zo wil ik graag de komende weken schrijven over onze reis naar Amerika en Brugge en wil ik een aantal dingen uit mijn zwangerschap delen. Zoals voor welke onderzoeken je kan kiezen en wat wij hebben gedaan, over de bezoekjes aan de verloskundige, maar ook hoe je je kunt voorbereiden op het ouderschap en de bevalling. Ik denk dat ik deze punten meeneem voor een nieuwe blog op donderdag! Heeft natuurlijk ook weer met mijn persoonlijke verhaal te maken. Oh en daarnaast wil ik schrijven over waar je op let als je zwangerschapskleding en spullen voor je baby koopt.

Zaterdag komt er een nieuw verhaal van een mama online. Dit keer het verhaal van Debby. Benieuwd? Kom dan zeker even terug! En heb je het vorige verhaal van mama Elke gemist? KLIK hier. Heb je meer zin om foto’s te kijken? KLIK hier voor mijn plog.

Bedankt voor het lezen en ik zie jullie graag zaterdag weer! En mocht je dit verhaal weer met veel plezier gelezen hebben? Doe dan je duimpje (onderaan dit bericht) omhoog!

Ik ben erg benieuwd wat jullie nog graag zouden willen lezen in mijn persoonlijke verhaal. Hoor het graag in de comments, op Facebook, of in een privé berichtje.

Liefs,

Ps. Volg je me al op Bloglovin’, Facebook en Instagram?