Blog #28: Persoonlijk: En dan.. ontzwangeren

Hi lieve allemaal,

Afgelopen donderdag schreef ik mijn persoonlijke verhaal over de eerste vijf maanden als moeder en vandaag deel ik mijn verhaal omtrent het ontzwangeren. In een eerdere blog vertelde ik trouwens al wat over de kraamweek en het ontzwangeren (KLIK en KLIK). Ik vertel over het missen van die mooie buik en het getrappel, over het passen van mijn oude kleren (of niet) en het effect van stoppen met borstvoeding. Lees je mee?

Van dikke buik, naar lege buik

Het eerste wat in me opkomt bij het ontzwangeren is de gedachte aan die mooie buik, met zo’n minmensje die aan het trappen is. Het mooiste gevoel dat je kan hebben vind ik persoonlijk. Nu trapt dat minimensje aan de andere kant tegen je buik aan, iets minder fijn gevoel, maar ook dat is enorm bijzonder.

Toch mis ik nog altijd die buik. Sommige vrouwen hebben moeite met het feit dat ze aankomen en een dikke buik krijgen, maar ik had dit totaal niet! Oh, wat genoot ik ervan om zwanger te zijn. Nu Lars er is mis ik het, maar ben ik ook heel dankbaar dat ik zo’n gezond en mooi minimensje heb. Ik vraag me soms wel af of ik niet nog meer had moeten genieten. Aan het eind van mijn zwangerschap kreeg ik behoorlijk veel stress, zoals ik eerder vertelde in mijn blog. Daardoor kon ik er iets minder van genieten dan ik had gewild. Dit zullen veel vrouwen ook wel hebben, want de tijd gaat zo enorm snel. Niet te geloven!

Flubberbuikje

Toen Lars geboren werd, was meteen die mooie buik weg. Het maakte plaats voor een flubberbuikje. Vreselijk vond ik dit! Ik miste echt het gevoel dat er iets in mijn buik zat. Het voelde flubberig en leeg. Als ik in de spiegel keek voelde ik me net een oud mens, haha. Het hoort erbij, maar het gaf me nu niet echt een heel fijn gevoel. Hoe zou ik ooit nog mijn eigen kleding aankunnen? En hoe moest dat straks met een bikini? Bij mij kwam toen ook het besef dat de kleren die ik droeg, toch wel heel strak waren. Als ik terugkijk vond ik mijn eigen figuur toch niet zo heel erg slecht. Gelukkig hoort dit erbij en wordt het vanzelf weer wat beter (denk ik).

Kleding passen

Tijdens de kraamweek besloot ik dat ik wel weer in mijn eigen kleding moest passen. Uhm, hallo? Hoe dan?! Ik trok dus mijn mooie G-star broeken uit de kast en mijn eigen shirtjes en daar ging ik hoor.. Of eigenlijk daar ging ik niet.. Ik kwam nergens in. Mijn broek ging nog lange na niet dicht en wijde shirtjes kon ik niet eens aan. Bah, toch nog die zwangerschapskleding nog maar aan. Waarom ben ik niet als Doutzen Kroes?! Wil ik ook! Echt niet realistisch dit, maar ik moest en zou gewoon mijn kleding proberen. Ik raad iedereen aan dit dus niet te doen (of je moet Doutzen zijn? Haha.).

Ik voelde me niet echt mooi ofzo, ook al weet je dat het het dubbel en dwars waard was. Dat prachtige mannetje, dat maar groeit en groeit! Echt geweldig en iets mooiers bestaat er niet. Om deze reden zette ik me er redelijk snel overheen en ging ik gewoon lekker shoppen. Oké, dit viel ook wel wat tegen, maar er waren best wat leuke spullen te vinden. Stomme periode van ontzwangeren..

Wel een tip: koop geen nieuwe broeken! Dit heb ik gedaan, maar een paar weken later was het alweer te wijd. Ik kocht wat wijdere shirts en truitjes die ik kon dragen tot ik mijn eigen kleding weer redelijk aan kon/kan! Wel fijn dat je überhaupt wat ‘normale’ kleding aankunt, in plaats van zwangerschapskleding.

Afvallen

Mijn lichaam voelde echt niet fijn meer en toen het mocht, ben ik gaan sporten. Tijdens mijn zwangerschap deed ik aan zwangeryoga en dat was het. Voor mijn zwangerschap had ik last van een depressie en de ziekte van Pfeiffer, waardoor ik geen conditie had. Sowieso was sport niet echt mijn ding. Ik besloot dat dit het moment was om ‘sportief’ te gaan worden, haha. Daar ging ik dan! Twee keer in de week yoga en iedere dag drie kwartier lekker wandelen met Lars. Toch viel ik nog niet enorm af. Ja de eerste 10 kilootjes vlogen eraf en toen stagneerde het. Een dieet ga ik gewoon echt niet volgen, maar op mijn eten letten en blijven bewegen wel. Dan komt het goed, uiteindelijk.. (Saskia van Twinkelbella schreef hier een blog over, waar ik het helemaal mee eens ben.)

Stoppen met borstvoeding

Mede door het stoppen met borstvoeding, bijna dan, begin ik mijn eigen figuur stukje bij beetje terug te krijgen. Ik pas mijn eigen broeken weer en kan steeds meer t-shirtjes aan. Heel fijn! Ik waag me alleen nog niet aan strakke spullen, want daar voel ik me gewoonweg nog niet prettig in. Wel zijn mijn heupen breder geworden, mijn taille is minder smal dan voorheen, ik heb van die lelijke strepen op mijn buik en is het natuurlijk nog niet zoals het was. Ag, verandering hoort er nu eenmaal bij en dat probeer ik te accepteren. Komend weekendje weg kan er tenminste weer wat geshopt worden!

Zoals je net las ben ik nu echt bezig te stoppen met het geven van borstvoeding en dat merk je meteen aan jezelf. Het geeft zoveel meer rust dan de hele tijd te moeten kolven. Plus mijn figuur wordt sneller de oude! Wel merk je dat de hormonen nog niet helemaal verdwenen zijn uit je lichaam en je je haar meer verliest. Zonde. Bizar verschijnsel dat ontzwangeren mensen.

Wat ik ook lastig vind is dat ik vocht vasthoud. Dat hoort natuurlijk ook bij je zwangerschap en ontzwangeren, maar lastig is het wel.

Rust nemen

Over rust gesproken.. Dat heb ik vanaf het begin gedaan. Iedere ochtend bleef ik wat langer liggen, tegelijk met Lars zijn ochtendslaapje. Als ik dit niet deed, was ik de hele dag kapot moe. Bleef ik even liggen en startte ik op net voor Lars wakker werd, dan ging het goed. Overdag slapen kan ik niet, daarom deze oplossing die voor mij heel goed hielp.

Dan vraag je je vast af hoe ik dit deed met het huishouden. Nou eigenlijk deed ik dit niet.. Ik deed vooral in het begin alleen de rustige, niet zware klusjes. Het zorgen voor Lars kostte mij al mijn energie.

Langzaam aan begon ik steeds iets meer te kunnen en te doen. Erik Jan doet nog steeds wel de echte zware dingen, zoals dweilen en stofzuigen. Dat lukt me gewoonweg nog niet. Maar hee, ik ben allang trots op waar ik nu sta en wat ik nu kan doen. Had ik een jaar geleden echt niet kunnen hopen! Langzaam alles opbouwen en je eigen grenzen bewaken is wel heel belangrijk. Ik ben ook iemand die soms teveel wilt en teveel vraagt van zichzelf, maar heb echt geleerd dit los te laten. Dan gebeurd er maar even wat minder. Je eigen gezondheid en het zorgen voor je kindje is toch belangrijker.

Hulp

Nu heb ik ook een hele lieve mama die af en toe kwam en komt helpen met de zware dingen. Dit scheelt enorm. Op den duur loop je zo tegen bepaalde dingen aan te hikken, als je douche en dergelijke goed schoonmaken. Heel lief haar hulp! Gelukkig kan ik steeds meer zelf. Kost dus ook even tijd om weer echt de oude te worden.

Ag, uiteindelijk moet je het toch samendoen allemaal. Je dag bestaat nu eenmaal maar uit 24 uur en niet meer. Wij zoeken soms ook nog wel naar wat wie doet en heb je het dan gevonden, dan kan het zomaar ineens veranderen. Maar nu met bijna zes maanden als ouders op de teller hebben we een ritme gevonden, yes! Haha.

Opmaken/voor jezelf zorgen

Tot slot had ik in het begin echt nul komma nul zin in mezelf opmaken, leuk aankleden en dergelijke. Soms heb ik nog wel een moment dat ik zo druk ben dat opmaken echt niet lukt. Ik voel me soms zooooo’n moeke! Haha. Je voelt je alleen altijd wel vrolijker en fitter door make-up. Dus we doen ons best!

Ontzwangeren

Er komt eigenlijk zoveel kijken bij de periode na je zwangerschap. Je wilt heel veel, maar de helft lukt gewoon niet en je vergeet een hoop. Alles kost extra energie. Je bent jezelf echt nog niet en iedereen verwacht dat eigenlijk wel heel snel. Ik neem de tijd om de oude te worden en misschien duurt dat langer dan bij anderen, als het maar goed gaat met ons allemaal toch? Lars is prioriteit nummer één en alles wat daarbij en omheen gaat, is mooi meegenomen!

Dat vergeten is trouwens ook echt wel een ding. De belangrijke dingen vergeet ik niet, want ik maak to do lijstjes en schrijf ook echt alles op wat ik moet doen. Alleen aan sommige dingen kom je gewoon niet toe en ben vaak wat kwijt. Denk aan mijn sleutels, telefoon, of schoenen.. Alles is kwijt, om het gelukkig wel snel weer te vinden. Je geheugen is echt serieus soms een zeef! Iets met zwangerschapsdementie nog toch? Lijkt vaak een smoesje, maar het is echt hoor. HET bestaat!

Tot slot

Heerlijk als je beetje bij beetje weer jezelf wordt en alles weer ‘normaal’ wordt na/tijdens het ontzwangeren. Nooit meer zoals voorheen, maar dat hoeft ook niet. Ik ben blij met hoe ik nu ben, hoe mijn gezinnetje is en hoe alles loopt. Het zwanger zijn, bevallen en ouders worden is toch wel het meest bijzondere om mee te maken. Dit heb ik al vaker gezegd en het blijft zo, ondanks dat er van alles gebeurd en je hormonen op de kop staan.

Hoe ging het ontzwangeren bij jullie? Wat is jullie ervaring hier mee?

De volgende keer..

Bedankt weer voor het lezen en graag tot zaterdag! Dan komt er een nieuwe blog online.  Volgende week donderdag is er weer een nieuw persoonlijk verhaal op mijn blog te vinden. Dan vertel ik over onze relatie, hoe het allemaal begon! Wij kunnen samen nog altijd zo lachen om dit verhaal. Niet echt chronologisch alle posts, maar goed. Ik vind het wel leuk om wat meer over ons te vertellen. Leer je me weer wat beter kennen! Hopelijk tot dan! En oh, mocht je mijn blog over ons uitje naar de Kinderdijk gemist hebben? KLIK hier.

Liefs,