Blog #23 Persoonlijk: mijn verhaal over de kraamtijd deel 2

Hi lieve allemaal,

Vandaag het tweede deel van mijn persoonlijke verhaal over de kraamtijd. Vorige week vertelde ik over het geven van borstvoeding, mijn niet al te goede relatie met de verloskundigen en deelde ik mijn gênante momenten in de kraamtijd met jullie. Mocht je die gemist hebben KLIK dan hier. In dit tweede deel vertel ik over hoe wij het deden met kraamvisite, laat ik ons geboortekaartje zien en vertel ik of ik last had van kraamtranen. En ja, ik vertel ook over de postbode..

Kraamvisite

Ik las en hoorde veel verhalen over het hebben van kraamvisite. Mensen die blijven plakken terwijl je echt moet rusten, rokende mensen en mensen die ongevraagd je kindje oppakken. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het bij ons allemaal erg meeviel! Van te voren maakte ik me druk om eigenlijk alles. Wat doe ik als mensen hem zomaar oppakken? Hoe ga ik om met rokende mensen, want dat wil ik niet bij Lars in de buurt. En ik maakte me druk om hoe het met drinken zou gaan. Zouden er mensen aan de drank gaan? Dat waren allemaal dingen die ik niet zag zitten en waar ik me enorm druk om kon maken. Iets met hormonen?

Sandra, onze kraamverzorgster, kwam bij ons en één van de eerste dingen die we bespraken was hoe we het wilden hebben met kraamvisite. We deelden onze wensen en zij dacht op haar beurt met ons mee. Als we vonden dat mensen te lang bleven hangen zou zij ze weghalen bij ons. Eventueel beneden een kopje koffie aanbieden. Eigenlijk sowieso alleen beneden drinken en bij ons gewoon even ‘kort’ kijken. Ze zou de mensen koffie, thee schenken met een beschuitje en eventueel een sapje of fris. Van drank was gewoon geen sprake. Perfect geregeld. In elk geval heel prettig dat zij wist hoe we het wilden hebben en dat zij hier voor zou zorgen.

Visite in de kraamweek zelf

Het liep alleen compleet anders. In de kraamweek zelf is alleen directe familie langs geweest en onze beste vrienden. De rest kwam later pas langs. We genoten ook heel erg van de tijd die we hadden als gezin. Niemand die Lars nog kende en niemand met wie wij hem hoefden te delen. Gewoon even wij alleen. Ik zou het de volgende keer weer precies op deze manier doen, want het was zo fijn! Even echt tijd om te landen en te wennen aan ons lieve, kleine mannetje.

In de weken na de kraamweek kwamen er steeds wat mensen langs, maar we zorgden er wel voor dat het niet teveel mensen op een dag en in het weekend waren. Zo hadden we voor iedereen rustig de tijd en konden we vooral ook erg genieten van ons nieuwe gezinnetje. Ik ben nogmaals zo blij dat we deze keuze gemaakt hadden.

Wat ik wel anders zou doen tijdens de kraamtijd

De rust deed me ook erg goed en ik denk dat we daardoor ook veel sneller een soort van ritme vonden. Echt dit zou ik iedereen aanraden. Familie bleef wel de hele week langskomen, maar dat is natuurlijk logisch en alleen maar super leuk. Trotse opa’s en oma’s! Misschien hadden we alleen wat vaker moeten zeggen dat het genoeg was, want ik was echt bekaf daarna. Iedereen bleef redelijk lang, wat mede ook door onszelf kwam hoor, maar daardoor waren we daarna helemaal op.

Wat ook niet handig was, was dat we toch mensen lieten komen in de rusttijd. We hadden aangegeven dat we van 12 tot 15 uur rust hadden. Iedere keer was het wel dat iemand net er niet voor kon, erna weer te laat was en dan kostte me dat toch weer een uurtje slaap. Zou ik de volgende keer niet meer doen. Rust is rust en dan is het maar jammer dat iemand niet kan. Dat is natuurlijk achteraf gezegd. Het gaat tenslotte om de kleine en als kersverse ouders heb je ook echt de rust nodig. Ik ben een enorm gezelligheidsmens en vind het op dat moment niks dat iedereen weggaat, of vind het juist goed dat mensen gewoon maar langskomen. Niet slim. Mocht je dus nog in je kraamweek komen, rust is rust! Mensen komen anders maar een andere keer. Dat is ook helemaal niet gek.

Kraamtranen en hormonen

Dan komen we bij het volgende bekende onderdeel van de kraamtijd, namelijk de kraamtranen. Haha, ik hoor iedereen erover dat je op dag drie last hebt van deze tranen, maar waar die van mij bleven? Ik voelde me wel emotioneel en gelukkig, maar echte kraamtranen heb ik niet gehad. Soms was het wel even slikken hoor. Al die momenten..

Behalve op het moment dat mijn opa Lars vasthield en daarvoor mijn ouders hem vasthadden. Ik vond dit zo’n enorm bijzonder moment! Mijn ouders en opa hadden gewoon MIJN zoon vast. Het voelde onwerkelijk en als een droom die uitkwam. Ik moest huilen en mijn opa ging meedoen. Dat werd er natuurlijk niet veel beter op, haha. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest volgens mij. Ja oké, toen ik Lars voor het eerst vasthield met Erik Jan naast me. Dat was het meest bijzonder natuurlijk.

Emotioneel

Ik voelde me de kraamweek (en kraamtijd) dus wel heel emotioneel, maar dat kwam natuurlijk mede doordat ik kapot moe was . Je voelt je trouwens wel echt heel instabiel en je gevoel schiet van de ene naar de andere kant. Zielige films, verhalen of herinneringen aan mijn zwangerschap kon ik niet al te best hebben. Niet dat ik ging huilen hoor, maar ik voelde me wel snel ‘zielig’. Dan werd ik even sip en was er gewoon niks aan de hand hoor, maar gewoon. Dat was ook steeds mijn antwoord. Of ik moest wel huilen en dat Erik Jan vroeg wat er aan de hand was. Ja, uhm.. gewoon niks.. Gewoon.. Je kan niet aangeven waar het precies vandaan kwam.

Ik heb ook wel eens een moment gehad dat ik ineens moest huilen om het geluk wat we hebben. Dan zag ik Erik Jan met Lars en dan werd ik zo gelukkig. Echt tranen van geluk. Het besef dat hij er is, dat hij gezond is en het goed met hem gaat. Dat het een tevreden mannetje was, dat alles zo bijzonder is en het allemaal zo snel ging. Maar zeker ook de stress die van mijn schouders afviel. Ik denk dat het gewoon het verwerken van de zwangerschap, bevalling en de komst van die kleine man was. Er waren ook momenten dat ik mijn buikje miste en vond dat alles veel te snel was gegaan. Dat hoort er allemaal bij natuurlijk! Maar een bizar verschijnsel vind ik..

De geboortekaartjes

Yes, de geboortekaartjes. Bijna het leukste van de kraamtijd! Ik had het kaartje voor het eerst vast en was zo blij met onze keuze. Het kaartje paste perfect bij Lars, zowel de kaart als de tekst die we erop hadden laten zetten.

Helaas zat er een foutje in het bestand, waardoor we een heel lelijk vlekje aan de zijkant hadden. Dat wilde ik absoluut niet op zijn geboortekaartje, dus zochten we contact met HipDesign waar we ons geboortekaartje besteld hadden. Zij regelden meteen dat er nieuwe kaartjes onze kant op zouden komen en die zouden de volgende dag aankomen. Gelukkig, want het is best een teleurstelling als je klaar zit om de kaartjes in te pakken en op te sturen.

De volgende dag konden we de kaartjes in de enveloppe doen en verzenden. Zo bijzonder om het geboortekaartje van je kindje te versturen. Eindelijk mocht iedereen de kaartjes zien, waar we zoveel liefde en tijd ingestoken hadden. Wel een apart idee dat je een kaartje hebt gemaakt/ontworpen voordat je je kindje hebt gezien. Dat kaartje staat hier nog steeds onder de stolp trouwens! Kijk er nog altijd graag naar. Herkent iemand dat?!

De postbode

De kaartjes worden natuurlijk door de postbode langs gebracht, maar wij hadden een postbode die letterlijk iedere dag bij ons aan de deur stond met pakjes. Lars bleek namelijk een stuk kleiner dan wij hadden kunnen denken, dus paste hij de meeste kleertjes die we voor hem hadden nog niet. We bestelden dus wat kleertjes op internet, zodat we hem wel verschillende dingen aan konden doen. Maar dat vond ik dus helemaal niet erg he. Lekker shoppen voor die kleine man.

Naast kleertjes kochten we ook andere spulletjes die we misten, of die ons ineens toch handig leken. Bijvoorbeeld een babynestje, een schaap die baarmoedergeluiden maakt en een inimini slaapzakje. Mocht je een klein kindje hebben en een slaapzakje willen aanschaffen is dat nog best een dingetje. Alle slaapzakjes, op de Puckababy na, hebben een brede hals en armpjes. Wij gingen dus op zoek naar een slaapzak en kwamen uit bij Neomaatje. Wij kochten zelf dit slaapzakje, waar hij uiteindelijk een hele tijd in geslapen heeft! Echt top voor zo’n kleintje.

Die postbode zal wel hebben gedacht.. Gelukkig deed Sandra iedere keer open, haha. Wel heel handig dat online shoppen. Ideaal voor tijdens de kraamweek als je zelf nog niet goed ter been bent en je wel spullen nodig hebt. Zoeken, klikken, bestellen en hup het is de volgende dag in huis. Hoe fijn! Niet dat niemand het online shoppen kent ofzo..

De eerste keer wandelen met Lars

Dan tot slot, voordat deze blog veel te lang wordt, een ander heel bijzonder moment in je kraamtijd. De allereerste keer naar buiten met je kleintje. Jij als trotse mama achter de kinderwagen! Wat een geweldig gevoel is dat zeg. Al is dat rondje niet veel langer dan een rondje om het huis. Daar vergis je je snel in zeg. Je loopt dan altijd weer verder dan je dacht en dat is iets wat nu echt nog niet lukt. Je conditie is volledig verdwenen en als je te lang loopt krijg je overal last van. Maar wat is het toch bijzonder om achter je nieuwe kinderwagen te lopen!

Ik vond het trouwens wel spannend hoor. Midden in de winter met die kou naar buiten.. Is hij wel dik genoeg aangekleed, is het dekentje warm zat, zit zijn mutsje wel goed? Dat soort vragen stel je jezelf de hele tijd. Gelukkig is alles goed gegaan en hielden we zijn temperatuur goed in de gaten. Zijn temperatuur hadden we wel eerst gecontroleerd en Lars moest zichzelf wel eerst warm kunnen houden voor we naar buiten konden. Ik vond het erg jammer dat dit nog zo’n tijd duurde, langer dan ik verwacht had. Is niet anders he. En dan eindelijk ben je buiten met je kleintje in de kinderwagen en wat voel je je dan trots. Één van de meest bijzondere momenten tijdens de kraamtijd dus.

De volgende keer..

Nog altijd geniet ik van die wandelingetjes met Lars, zo fijn! Genieten jullie daar ook zo van? En de kraamtijd is zo snel omgevlogen! Dus geniet van deze bijzondere tijd, want voor je het weet is je kleine mannetje niet zo klein meer en is hij (of zij natuurlijk) vijf maanden oud. Het lijkt of het nooit anders is geweest.

Bedankt weer voor het lezen van het tweede deel van mijn verhaal over de kraamtijd! Herkennen jullie je in mijn verhaal, of hebben jullie een hele andere ervaring? De volgende keer deel ik mijn verhaal over hoe ik de eerste vijf maanden als mama ervaar en hoe/of mijn leven is veranderd. Mocht je trouwens nog benieuwd zijn naar mijn bevallingsverhaal? KLIK dan hier. Morgen komt het artikel over de baby spa online en daar mag je zelfs al naar toe als je kindje twee weken is! Echt geweldig om te doen met je kleintje. Morgen vertel ik je meer!

Liefs,