Blog #3: UPDATE. Mijn eerste drie maanden als mama.

Hallo lieve allemaal,

Wat leuk dat jullie er weer zijn voor een nieuwe blog! Afgelopen vrijdag schreef ik een artikeltje over het sporten tijdens en na de zwangerschap. Als je die gemist hebt, KLIK dan hier! Vandaag ben ik er met een blog over mijn eerste drie maanden als moeder. Hoe ervaar ik dit? Wat zijn voor mij de hoogtepunten en heeft het moeder zijn mij veranderd? In deze blog vertel ik het allemaal!

Mijn eerste week

Op 15 december 2017, om precies 00.00 werd Lars geboren, na een bijna 15 uur durende, ingeleide, bevalling. Om drie uur ‘s nachts mochten we naar huis. We gingen voor het eerst als gezin, in de auto, naar huis. Ik vond dit best heel spannend, want het is toch eng met zo’n waardevol bezit (naja bezit..) in de auto. Ik wilde naast Lars zitten, die heerlijk sliep in de Maxi Cosie. Thuis aangekomen was er een kraamverzorgster die ons hielp en een paar uur later kwam onze eigen kraamverzorgster Sandra al.

De eerste twee dagen kon ik eigenlijk vrij weinig en wilde ik ook alleen maar rusten en lekker met Lars knuffelen. Natuurlijk kan je geen genoeg krijgen van dat nieuwe minimensje. Na die twee dagen wilde ik al snel alles leren: hoe hij in bad moest, hoe je hem moest verschonen en eigenlijk alles wat in me opkwam. Hier begon ik meteen al vrij zeker aan en ik bedacht me dat ik dit gewoon even ging doen. Het badje vond ik nog wel spannend, maar ook dat wende snel. Ik genoot enorm en leerde veel. Toen Sandra wegging vond ik dit erg jammer, maar ik voelde me sterk en zeker genoeg om het zelf te kunnen. Erik Jan was er gelukkig nog wel, want ja.. energie was natuurlijk wel een dingetje. En echt mobiel ben je nu ook nog niet echt. We deden een week alles lekker samen en genoten met volle teugen in onze blauwe ‘babybubbel’.

En toen was ik alleen.

Ik was voor het eerst alleen met Lars en de dag(en) vlogen voorbij. Ik genoot enorm en deed verder niks buiten de verzorging van Lars om. Zo blij dat ik dit zo gedaan heb, echt even puur genieten en de tijd nemen voor hem. Tuurlijk was ik ook weleens onzeker of ik het wel goed deed, maar over het algemeen ging alles vanzelfsprekend. Net of het nooit anders was geweest. Wel liep ik soms tegen dingen aan: Lars die keihard huilde, omdat hij honger had en het aanleggen niet wilde lukken. Flesjes maken te lang duurde, ik een hydrofiel vergat te pakken en zulke dingen. Je kan niet snel even vragen of de ander het pakt. Bovenop de vermoeidheid soms pittig, maar het voelde heel natuurlijk.

Hoogtepunten van de eerste maand.

Lars bleek, naar onze mening natuurlijk, een makkelijk kind. Hij huilde wel en ja het was zoeken naar wat, welk huiltje betekende, maar hij huilde eigenlijk alleen als er echt iets was. Wat wij erg grappig vonden: Lars dronk niet VOOR DAT hij een schone luier had. De luiers vlogen er doorheen jongens! Haha. Ik vind het nog steeds enorm bijzonder dat je zo snel went aan je kind. Je hebt ze zo snel door. Zelfs al zo kort na de geboorte.

Ik vond het wel wennen dat je de eerste maand, vooral in de rol van ouders zit. Je bent alleen maar bezig met zorgen en verzorgen en de gesprekken gaan nergens anders over (wil je natuurlijk ook niet!). Daarnaast moesten wij nog zo onze draai vinden qua ritme, logisch, maar dat was best pittig. Ik stond rustig, zonder energie, om elf uur ‘s avonds hydrofiel doeken te wassen en flessen uit te koken. En dan wist je al dat als je net klaar was en je zelf in pyjama was, dat Lars dan alweer de fles moest hebben. Wennen!

Met kerst hielden we het rustig en kwam er familie langs. Ik vind dit nog steeds zo speciaal: de eerste kerst samen. Officieel was ik 25 december uitgerekend, dus dat maakte het helemaal bijzonder. Heb ik toch mijn kerstbaby! Met oud en nieuw eigenlijk het zelfde. Gingen we het nieuwe jaar zomaar in als gezin. En serieus, wij konden om 12 uur gewoon vuurwerk afsteken! Lars sliep namelijk heerlijk, binnen, in de kinderwagen. Hij bleef ook slapen tot een uurtje of twee. Perfect toch?

Wat ik het allerfijnste vond aan de eerste maand was het knuffelen met Lars en het moment dat hij,  als minibaby, tegen mij aan in slaap viel. Momenten van puur geluk als je het mij vraagt. Nu hij groter wordt merk ik dat hij zijn eigen bedje het fijnste vindt, maar dan kijk ik dolgelukkig terug op deze momenten. Ook wel slikken, want dan zie je hoe snel de tijd nu al gaat. Ik ben vooral heel blij dat we de eerste maand bewust voor ons als gezin hebben gekozen en het rustig aan gedaan hebben. Dat zou ik iedereen aanraden!

De tweede maand

We begonnen de tweede maand in een ritme te komen. Lars dronk alleen nog maar flesjes met gekolfde melk. Borstvoeding had gekund, maar ik vond dit niet prettig. De nachtvoeding werd kunstvoeding, zodat we allemaal wat meer rust kregen. De nachten werden sowieso steeds langer, omdat hij redelijk doorsliep. Alleen het kolven bleef (en blijft) pittig, want het kost nu eenmaal veel energie. Ik ben wel dankbaar dat ik hem dit mee kan geven, want het is niet vanzelfsprekend natuurlijk.

Erik Jan en ik gingen de tweede maand samen, voor het eerst, een dagje weg. Wij zijn allebei dol op films en er kwamen hele leuke uit, dus het werd een filmdagje en lekker uiteten. Voor ons de ultieme date, haha. Dit vond ik heel fijn, even echt als stel en niet alleen als ouders. Daarna rende ik wel heel snel naar Lars toe, want ik had hem zo gemist! Cliché, maar waar. Wat kan je toch dol zijn op zo’n klein ventje.

De tweede maand zagen we Lars steeds meer ‘echt’ groeien. Hij paste maatje 50 eindelijk heel goed, hij kon zichzelf meer opdrukken en begon wat meer om zich heen te kijken. Ik zag hem groeien en iedere nieuwe stap maakte ik als eerste mee. Dit was voor mij altijd al een wens. Zo trots dat je, je dan voelt als moeder.

Verder was de tweede maand redelijk rustig, we gingen wel voor het eerst als gezin een weekendje weg, maar verder was het een rustige en stabiele maand. Over dat weekendje komt van de week een blog online.

De derde maand: grootse ontwikkelingen

Ik merk echt dat de afgelopen maand Lars de grootste ontwikkelingen heeft meegemaakt. Hij lacht nu écht, met geluid. Verder pakt hij wat speeltjes aan, zoals een bijtring/rammelaar, en probeert
hij om te rollen. Waar ik op dit moment (net beginnende aan de vierde maand) het meeste van kan genieten, is het gebrabbel. Je gaat een soort gesprek aan en hij brabbelt op zijn beurt terug.

De derde maand was het weer zoeken naar een nieuw ritme, want het oude klopt ineens niet meer. Ik heb mijn energie weer (redelijk) terug en kan ook meer in een normaal ritme komen. Ja eten, drinken en slapen blijft een ding, maar dat went en komt vanzelf goed denk ik dan maar.

Wat ik trouwens echt een must-have vind voor een baby van drie maanden: een kleurrijke babygym! Lars kan hier zo van genieten. Hij ligt dan onder de boog en kan met zijn voetje net de spijl raken waar de beestjes aan hangen. Hier trapt hij zo hard als hij kan tegenaan en dan bewegen alle diertjes. Een pret dat hij dan heeft. Ik vind het trouwens wel wonderbaarlijk dat een kind zo snel doorheeft hoe het werkt. Daarnaast is de muziekmobile van Woezel en Pip enorm favoriet! Lars heeft vooral een liefde opgevat voor Pip, kijkt hele dagen alleen maar naar Pip. Zo schattig.

Verder ben ik zelf dol op lezen en vind het erg belangrijk dat Lars al snel in aanraking komt met boekjes. Gezellig samen plaatjes kijken en vertellen wat er te zien is. Ik geniet enorm van deze momentjes. Wel vond ik het zoeken naar het juiste moment: wanneer lees je voor? Dit wilde ik in eerst instantie na de avondfles, maar dit werkte niet. Lars was dan te moe en viel in slaap. Nu lees ik overdag lekker voor en kan ik zelfs meer momentjes inbouwen. Hoe doen jullie dit? En wanneer begonnen jullie hier mee?

Deze maand merk ik echt dat Lars enorm veel leert en groeit! Hij wordt al zo groot.

En..? Ben ik veranderd?

Ik denk dat ik nog steeds dezelfde Ilse ben die ik was, alleen mijn leven is veranderd. Oké, je hebt meer verantwoordelijkheden en je moet zorgen voor een kleintje, maar zo ben ik altijd al wel geweest. Het is iets wat bij mij past. Ik hoefde hier niet zo zeer aan te wennen.

De dingen die ik graag deed, doe ik nog steeds, alleen iets minder vaak. Ik kijk nog steeds graag films en series; ga nog steeds graag naar de stad, lunchen, of uiteten en vind het nog altijd leuk om met vriendinnen af te spreken. Uitslapen doen we nog steeds wel, alleen dan komen de voedingen er tussendoor. Oh en wat reizen betreft, doen we ook gewoon! Alleen vraagt dat om een net iets andere planning, dan die enorm volle planningen van vroeger. Even wennen, maar de dingen die bij mij horen blijven gewoon. Ik denk dat, dat ook aan de persoon ligt, ieder is daar weer anders in.

Ja, dat uitgaan niet meer lukt, omdat ik daar gewoonweg te moe voor ben is logisch. Je leven wordt ook ‘volwassener’, of ‘burgerlijker’, haha. Dit past wel bij mij en daardoor vormt dit geen grote verandering. De kijk op sommige dingen is wel veranderd, maar ik als persoon niet echt. Over de kijk op bepaalde dingen nu ik moeder ben, komt nog een artikeltje online. Die is namelijk best wel veranderd.

Voor nu bedank ik jullie voor het lezen en hopelijk zie ik jullie morgen weer voor een nieuwe blog.

Liefs,